De laatste jaren gedragen enorm veel mensen zich als een slachtoffer. Dit vind ik soms zo overdreven, en om heel open te zijn walg ik van vele van dit soort mensen.
Begrijp me niet verkeerd, er bestaan echte 'slachtoffers' in deze wereld, maar tegenwoordig bestaan er professionele slachtoffers. Dit zijn mensen die niets beters te doen hebben dan klagen en jammeren over alles dat fout gaat in hun leven en het dan steken op de rest van de wereld.
Ik heb bijvoorbeeld zware anxiety, maar ik ga me niet centreren als slachtoffer omwille van dat. De meesten van jullie weten nog niet eens dat ik anxiety heb en dat is bewust zo. Ik wil niet behandeld worden als een slachtoffer.
Ik wil duidelijk maken dat anxiety niets abnormaal is tegenwoordig. Ik ben zoals iedereen, alleen krijg ik stress van alles en die stress blijft ook hangen bij mij. Het is zeer irritant soms, maar ik heb er mee leren leven en niemand merkt dat ik leef onder constante stress.
De meeste mensen met anxiety zijn niet zoals ik. Die mensen gedragen zich als slachtoffers en ze vertellen dat aan iedereen voor sympathie te krijgen. Alles dat die mensen verkeerd doen is volgens hen niet hun eigen schuld maae wel de schuld van anderen.
Professionele slachtoffers zijn altijd het slachtoffer in hun eigen ogen. Als bijvoorbeeld iets stelen uit een winkel, dan is dat niet hun eigen schuld maar de schuld van hun baas die en 'te weinig betaald' of van hun 'slechte thuissituatie vroeger'.
Ik had vroeger ook een slechte thuissituatie, maar is dat een rede om niet verantwoordelijk te zijn voor je eigen daden?
Nee iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar daden ongeacht wat ze hebben meegemaakt of hoe hun leven in elkaar zit.
Ik kende vroeger iemand met een hartprobleem, en iedere keer als ik een conversatie had met haar voelde ik me schuldig omwille van haar hartprobleem. Ik was zwak, en ik was veel te goed voor die persoon. Een hartprobleem hebben is geen rede om je als een bitch te gedragen en constant het slachtoffer te spelen. Ze maakte ook de ene slechte keuze na de andere en ik gaf haar advies, sommige mensen zouden dankbaar zijn maar volgens mij had ze in haar hoofd het gevoel dat ik dat moest doen omdat zij een slachtoffer is en ik me schuldig moest voelen voor haar. Dit is uiteraard waanzin, maar ik deed onbewust verder.
Het ergste aan deze persoon was dat ze absoluut geen gevoel voor humor had. Waarom moeten we trouwens allemaal zo serieus zijn tegenwoordig? Maar dat is een deel voor een andere dag.
Mensen die depressief zijn doen zich ook constant voor als slachtoffers, met alle respect voor die mensen maar jezelf constant centreren als het slachtoffer gaat je situatie niet helpen hoor. Uiteraard doet niet iedereen met een depressie dit, maar velen doen dit wel.
Het ergste van al is dat ik dit vroeger ook deed. Ik was constant aan het klagen dat ik te weinig stemmen kreeg op mijn boek. Ik moet eerlijk zijn dat ik 3 uur aan één horrorverhaal bezig ben (+/-) en dat ik daar waardering voor wou, maar nu cringe ik bij het lezen van dat soort delen.
Wattpad is nu actief horrorverhalen aan het onderdrukken, en het is zeer jammer voor mij maar ik zeg nu tegen mezelf:
DEAL WITH IT!!!
Welk nut heeft het om te klagen over iets dat ik toch niet kan veranderen? Geen nut.
Het punt dat ik wil maken, is dat je jezelf niet als een slachtoffer moet gedragen. Ikzelf heb geleerd dat dit irritant is voor de mensen om je heen en ik heb ook ondervonden dat het je alleen maar triestiger maakt. Dus....
DON'T BE A VICTIM
Thanks voor het lezen, vergeet niet voor te stemmen en te volgen :)
Ik heb trouwens daarnet mijn hond vermoord met een bijl, maar het is oke want ik ben het slachtoffer omdat ik net gehoord heb dat ze mijn favoriete serie hebben gecancelled... xD grapje, maar jullie snappen wel wat ik bedoel eh :D
