I'm not like them.

Hoofdstuk 1.

Ik word wakker door het licht dat door mijn gordijn schijnt. Als ik op de klok kijk zie ik dat het half 8 is. Shit ik kom te laat op school. Ik wil niet op mijn eerste schooldag al telaat komen. Snel hijs ik me in een broek en trek een t-shirt aan. Ik haast me naar beneden. Zoals altijd hangt er een briefje. 'Sorry ik moest eerder weg, je eten ligt in de koelkast.' Ik zucht, mijn moeder is altijd weg. Het moet ook wel als alleenstaande moeder. Als ik bij mijn vader ben is het veel gezelliger. Maar die moet altijd voor zijn werk naar het buitenland. Sinds de scheiding moet mijn moeder veel meer werken. Voordat we verhuisde was ik ook vaak alleen thuis. Maar dan kwamen mijn vriendinnen langs. Nu moet ik helemaal alleen naar mijn nieuwe school.  Ik pak het eten uit de koelkast en trek mijn jas aan. Als ik de deur sluit en op mijn fiets stap voel ik een raar gevoel in mijn buik. Oké Diana je kan het wel, zeg ik tegen mezelf. Gelukkig ben ik gister al door de stad gaan rijden. Anders kom ik nooit op tijd op school. Daar is het dan. Het ManuelaLyceum. Ik pak mijn tas uit mijn mand en loop richting de ingang. Als ik om me heen kijk valt me iets heel raars op. Alle meiden hebben een rokje aan met een hoge donutknot in. En alle jongens hebben dezelfde schoenen. Ook zit iedereen op zijn telefoon en het is doodstil. honderden paar ogen kijken me aan. Ik kijk naar mezelf. Is er wat mis met mij? Mijn haar hangt los over mijn schouder en ik heb gewoon willekeurig wat aangetrokken. Dan hoor ik ineens overal berichtjes binnenkomen. Iedereen begint te lachen. Snel loop ik naar binnen om alvast naar mijn lokaal te gaan. Maar waar is mijn lokaal? Dan gaat de bel en stormt iedereen naar binnen. Ik word om ver geduwd en val hard neer op de grond. Maar niemand die helpt. Binnen 5 minuten is de hele school weer leeg en zit iedereen in zijn lokaal. Er komt een man, vermoedelijk de conciërge op me afgelopen. 'Jonge dame hoor jij niet in de les.' 'Ja ik weet niet ik ben en toen..' stotter ik. Hij kijkt naar mijn kleding. 'Zo te zien een nieuweling, loop maar mee.' Ik volg hem door de gangen naar lokaal 103. Zonder dat ik wat kan zeggen maakt hij de deur open en duwt mij naar binnen. Hij fluistert wat in het oor van de leraar en loopt dan weet weg. 'Neem plaats we waren al begonnen.' Ze kijkt me streng aan. Ik zie een leeg plekje en loop er naar toe. Als ik zit hoor ik allemaal geroezemoes. Ze tikt met haar lineaal op de tafel. 'Stilte! Goed zoals jullie zien hebben we een nieuwe leerling in de klas. Stel je maar voor.' Ik sta op en loop naar voren. 'Ik ben Diana ik ben 15 jaar oud.' Het blijft even stil tot dat een meisje dat vooraan zit begint te praten. 'Waarom ben je naar deze school gekomen' vraagt ze met een achterdochtige stem. 'Mijn ouders zijn gescheiden, eigenlijk al 2 jaar. Maar we hadden nooit echt de gelegenheid om te verhuizen.' Weer geroezemoes. 'Goed Diana ga maar zitten dan kan ik verder met mijn les.'

Als de les afgelopen is, loop ik naar een groep meisjes uit mijn klas. Ze zijn druk aan het praten over iets op hun telefoon. Maar als ik naast ze sta zijn ze ineens stil en kijken ze me vuil aan. 'Hey kan ik bij jullie zitten.' Zeg ik verlegen. Ze kijken elkaar aan en lachen dan keihard. Eén van de groep legt haar hand op mijn schouder. 'Girl kijk eens naar jezelf. Als je dat hebt gedaan dan mag je bij ons zitten.' Ze lopen lachend weg en laten mij alleen achter in de gang. Wat moet ik doen?

Heeeii dit was alweer het eerste stukje. We hope you like it. niet vergeten op te voten en een reactie achter te laten xx A en S