Kayseri-Tren İstasyonu..Saat 12:19-1 Şubat 2014..
-İşte bu! -Kurtulduk lan! -Demiştim size kurtulcaz diye ahaha! -Yaşasın.. Sırtında I.S.A yazan adamlar…Çoğunun elinde mp5 vardı..Çok donanımlı oldukları belliydi.Türk olmadıkları da…Birisi sesimizi duydu ve bize doğru dönüp bir şeyler söyledi.. Sabri’nin “biz dostuz!!” Diye bağırışıyla birlikte Sabri’nin beyni parçalarına ayrıldı… -SİPER ALIN !! Hemen arkamızdaki binanın sütunlarına siper aldık.. -Ateeeş!! Ateş ediyorduk ama nafile..Elimizde benim bildiğim kadarıyla tabancadan başka bir silah yoktu..Serkan’ın elini sırt çantasına atıp o canavarı çıkarana kadar fikirlerim böyleydi… Bir RPG-7....400 m den etkili atış yapabilen..Sovyetler’in Dünyaya bıraktığı miras.. -Ya Allah,Bismillah… RPG-7’nin sesini Call of Duty’den başka bir yerde duymamıştım….Serkan’ın tetiğe basmasından saniyeler sonra ne olduğunu bilmediğimiz askerlerin tankı alevler içinde yanmaya başladı..Sinirlenmişlerdi…Daha seri ve isabetli atış yapıyorlardı artık…Ben se ilk defa birini öldürmüştüm..Hızımı almadım ve bitane daha öldürdüm.Tek olsaydım kesin parçalara ayrılmıştım..Fuat ve diğer arkadaşlar çok iyiydiler..Böyle atış yapmayı nerden öğrendiler bilmiyorum..Çok mülaim çocuklardı üniversitede … -Hepsi öldü mü? -Evet,galiba öldü.. -Neydi,bunlar? -Bilmiyorum.....
