Luna jest nastolatką ktura urodziła sie w Japoni. Ale po kłótni z bratem uciekła z domu. Babcia dziewczyny zaproponowała jej wyjazd do Włoch ale po dwóch latach niestety muszą one wrócić do ojczystego kraju dziewczyny.
Treść książki nie zgadza się z...
Poszliśmy do mojego domu a następnie udaliśmy się do mojego pokoju który wygląda tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Usiedliśmy razem na łóżku i zaczeliśmy rozmawiać co się u nas działo przez te dwa lata. Nathan opowiedział o tym że po mojej ucieczce rodzice zawiadomili policję która mnie szukała a mój brat się zmienił i nie może sobie tego do tej pory wybaczyć. Ponać już nie chodzi do Liceum Zeus ale do Ramiona. Ja natomiast opowiedziałam o tym jak wstawiłam do klubu lekkoatletycznego i przeżyciach z przyjaciółmi oraz o tym jak zostałam porwana przez Darka który chciał tym zmusić mojego brata do powrotu do piłki i owszem on powrócił ale piłka nie sprawia mu już takiej przyjemność jak grał kiedy ja byłam w pobliżu. Pewnie teraz wszyscy myślą że nie żyje. Poszliśmy do kuchni zrobić sobie coś do jedzenia. Razem zrobiliśmy naleśniki z nutellą ale wolicie nie wiedzieć jak wygląda kuchnia i my. Jesteśmy cali w cieście i mące bo rozpętała się tam wojna. Po skończeniu posiłku poszliśmy posprzątać w kuchni i ogarnąć także siebie. Ja poszłam do łazienki w moim pokoju a niebiesko włosy do łazienki na dole. Po umyciu i przebraniu się siedzieliśmy u mnie w pokoju nagle zadzwonił telefon chłopaka dzwonił do niego kolega na wideo rozmowę. Chłopak odebrał a nam ukazała się grupa chłopców. -Hej Nathan jak ci poszły zawody-odezwał się chłopak z pomarańczową opaską na włosach -Dobrze zajeło pierwsze miejsce ale nie sam- odpowiedział mój towarzysz. Siedziałam obok niebieskowłosego i przysłuchiwałem się ich rozmowie. W dzisiejszym dniu jest mi naprawdę smutno pomimo zajęcia pierwszego miejsca. Chodzi o to że dzisiaj dokładnie dwa lata temu uciekłam z domu. Nagle zostałam niechcący szturchnięta przez przyjaciela. -Nathan gdzie ty jesteś taki dostałeś pokoju w hotelu. -Nie! - krzyknął chłopak- jestem u przyjaciółki -Dobra musimy kończyć- powiedział chłopak z opaską- a i mamy nową osobę w dróżynie- powiedział chłopak w opasce i pokazał nam smutną postać o długich błąd włosach siedzącą na ławce
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Gdy go zobaczyłam miałam ochotę płakać
Hej kochani przepraszam że znowu tak długo nie było rozdziału ale miałam małe problemy.
