Ben bir gün hastalandım ve okula gitmedim ondan sonraki gün okula geldiğimde ilk ders hoca tenefüs yazması verdi bir gözüm tahtada bir gözüm kapıdaydı "acaba Hacer gelicekmi" diye düsünüyordum o tenefüs benim yanıma gelmedi sonraki tenefüs ben yanlarına gittim " dışarı çıkalımmı ?" Diye sordum " çıkamam hastayım" dedi bende biraz kekeleyerek " t-tamam.." dedim ve sınıfa geri döndüm içimden "ya biz hacerle küscezmi " gibi birsürü kötü duygular geçiyodu o gün hiç bir tenefüse gelmedi sonraki gün de sonraki gün de hep bekledim... hiç usanmadım ama artık onu başkalarıyla görmek insanın içine oturuyo gitmiyo peki ne oldu bize ? Yanlıs birşey de yapmadım birine fazla bağlanmanın böyle kötü hissettireceğini bilmiyordum.
Bana 6. Sınıfta attığı bir doğum günü mesajı vardı "Bol Melanie'li yıllar kanka iyiki doğdun" yazmıştı o gün çok ağladım çünkü ailem dışında doğum günümü kutlayan tek insana güvenebileceğimi sandım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüzünlü Bir Ponçik
RandomMerhaba Arkadaşlar. Burda size hayatımda yaşadığım en büyük acıyı paylaşıcam .