Diabolik Lovers: Kalan Son Çiçek

★ 1 ★

Dipnot: Bu sefer şu sürekli Rp'lerde gördüğünüz Yona cancağızımın hikayesini yazayım dedim. Umarım beğenirsiniz.

...

Unuttuğum bir kaç papatya yaprağı kaldı. Kopması gereken onca yapraktan tek birini seçtim. Boşluğa değdi sonra ellerim. Dikeni bile hissedemez oldu artık. Kan aksa, sular dursa, yaşam oyununa devam etse, kalp atmadığı sürece bir anlamı olamayacaktı. Herşeyin başlangıcı duygularımızdı ve onları kaybederse kişi...

"Yona!"

... Hayatı da kaybederdi.

"Yona sana diyorum! Bırak elinden o pis şeyi!"

Elimde tuttuğum papatya sapına göz gezdirdim. Neden buna pis diyordu ki annem? Yeşil, yeşil ve yeşil... Başka bir özelliği yok zaten!

"Anneeee! Ben acıktım!"

Annem elindeki piknik sepetini açtı ve aldığı ıslak mendili bana doğru uzattı.

"İlk önce temiz olman gerekiyor."
"Ne olacak ki bu yeşilden?"

"O yalnızca bir yeşil değil. Böcek vardır içinde!"

Annem, ben ona doğru gitmeyince kendisi yanıma gelmeye başladı. O sırada ben hala elimdeki sapa bakıyordum.

"Haaa anne çok komiksin! Çiçeğin içinde böcek olur mu hiç! Ahah! O zaman senin içinde de hayvan var. Ha doğru. O yüzden arkadaşım bu kadar çalışkan... İçinde inek var!"

Annem elimden sapı alarak yere fırlattı ve ıslak mendille elimi silmeye başladı.

"Çiçeğin içinde böcek olur ama insanın içinde hayvan olamaz Yona'cığım. Her zaman ki gibi kafan güzel."

Bu söyledikleri çok saçma ama!

"Büyükler hep böyle mi anne? Bende mi böyle olacağım yoksa?!"

"Böyle mi derken?"

Taşa oturdum ve parlak göz yüzüne baktım... Annem ise çimenlere oturmuş gene eline o kitabını almıştı.

"Böyle işte! Çaresiz, yalnızca yazılı şeylere inanmış, hayal gücünü çocuksu bulan, çeşitli güzelliklere pis diyen umutsuz vaka..."

Annem dediklerimi duyup duymadığını anlamadan iç çekti.

"Kötülüklerin içindeki iyiliği fark edersen eğer, sende onlardan biri olmazsın Yona."

...

Ve o 6 kardeş...
Kötü görüntülerinin altındaki masum çocuğu fark ettirmeden yaşamışlardı.

...