Teneffüste sınavıma çalışıyordum. Yanıma Adem gelmişti. Ağlayarak sordu:"Acımız çok zor değil mi?"
Bende ağlayarak:"Evet. Ana baba acımız gerçekten çok zor. Niye erken kaybettik niye!"
Adem bana birşey dedi:"Canan ben seni daha yakından tanımak istiyorum. Sana destek olmak için. Ve seni sevdiğim için. Seninle sevgili olmak istiyorum. Biliyorum şimdi söylenmeyecek birşey ama ağzımdan çıktı işte."
Ben:"Adem bende seni çok seviyorum. Olurum senlede. Çünku bende seni seviyorum. En azından birbirimizd destek oluruz. Ama elimden ağlamaktan başka birşey gelmiyor."
"Üzülme. Bak şuan ikimizinde anne babalarımız bizi cennetten izliyorlar. Bizi üzgün görseler onlar da üzülürler. "
"Doğru söylüyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAKTÜS
Mystery / ThrillerBir insan hayatında ne kadar üzülebilir ki? Birazda hayatına neşe katması gerekir. Bu hikaye bu yoruma göre. İki aşık birbirlerini tanıyorlar ama çok üzücü serüvenlerden geçiyorlar. Mutlu olmaya çalışıyorlar. Fakat ikisininde ana babası ölmüş. Birbi...
