Evleri her zamanki gibi buz gibiydi ve Zeynep yine erken vakitte uyanmıştı.Tabiki yaşıtları gibi haylazlık yapmak için değil, işe gitmek için.
Evet, Zeynep bu küçücük yaşına rağmen bir işte çalışıyordu hem de bir terzinin yanında çırak olarak. Yanında çalıştığı usta terzi Firuze Hanım çok aksi ve hırslı bir kadındı.Orta boylu beyaz tenli tombul biriydi.Yıllardır bu işi yapıyordu artık işinin ehli olmuştu.Terzilik ona bazı anılar bırakmıştı. Parmaklarında ve hatta yüzünün bazı yerlerinde bile iğne veya makas izleri vardı.O bu izlerden ne kadar nefret ediyorsa Zeynep'te bir o kadar seviyordu.Çünkü terzi olmak onun için mükemmel bir mertebeydi ve o izleri bir komutanın omuzlarına taktığı rütbe belirten armalara benzetiyordu.Firuze Hanım taş kalpli ve asabinin tekiydi.Bu özelliklerinden dolayı olsa gerek sürekli siyah giyinirdi.Zeynep'i hiç sevmiyordu.Ee tabi kalp kalbe karşı Zeynep'te onu sevmiyordu.Ama el mecbur biraz da olsa para kazanmak için ona katlanıyordu.Zeynep sabah sabah bu karamsar şeyleri düşünmek istemedi.Pencereden başını uzattı.Amacı belki dışarı kalabalık mı diye belki de hava soğuk mu diye bakmaktı.Ona göre giyinecekti sanırım.Havanın soğuk olduğu kanısına varıp mavi ceketini giymeye karar verdi.Zaten başka bir seçim yapamazdı.Aslında şu zengin kadının verdiği kıyafetler vardı var olmasına ama kimi dar kimi boldu.Zeynep bu kıyafetlerin kumaşını çok beğeniyordu.Keşke kendisine uysaydı bedenleri.Neyse Zeynep hazırlandı.Artık işe gitse iyi olurdu.Firuze Hanımdan laf işitmek istemiyordu çünkü.
