Neden Ulan!

Tarif Edemediğim Bir Duygu.

Anlamsız bir şekilde korkmaya başladım.
Kendimden korkmaya başladım, insanlardan korkmaya başladım.
Tarif edilemez bir şekilde mutsuzluk beliriyor her yerimde.
Anlamsız bir şekilde her şeyimi kaybettim.
Tarif edilemez bu heybetli şehir, beni her zamanki gibi yine yeniden yenilgiye uğramayı başardı.
Anlam yüklemek istiyorum olanlara mantıklı bir açıklaması olsun istiyorum ama olmuyor.
Orospu çocukluğaysa bir açıklama istiyorum.
Benim için olduğuna zerre inanmıyorum ama açıklama istiyorum.
Yalan olmadan bir açıklama istiyorum.
Babamdan yediğim dayağın bir açıklamasını istiyorum.
Sebebler istiryorum.
Sonuçları ağır bir bedel ödüyerek gördüm çünkü.
Sahi ya bana soruyorlar sen 17 yaşında ne bedel ödedin.
Ben umudumu kaybettim.
Ben doğru düşünmeyi kaybettim.
Her gün beynime saplanan bu tarifsiz acı ile arkadaş oldum.
Günde 3 paket sigara bitiyorum.
Ben deliriyorum.
Ben babamı içimde öldürdüm.
Anne sevgisini hissetmediğimi gördüm.
Her gün dışarıda anlamsız bir biçimde sokak fahişeleri gibi gezdim.
Yine biri gelip benim içimdeki ne varsa sikmesini bekledim doğru ya o da karşılıksız değil.
Yemek yiyemedim mesala,
Huzurlu bir uykunun ne olduğunu unuttum.
Ben acıya bağımlı hale geldim.
Ben seni kaybettim.
Babamın bile beni öldürmek istediğini gördüğüm bu hayatta her zaman beni
Her gün dövdüğü bu hayatta seni kaybettim.
Annemin bana amansız bir hastalığa yakalanan sokak fahişeleri gibi baktığında seni kaybettim.
Dostlarım teker teker orospu çocukluğu yaptığı zaman ben seni kaybettim.
Beni bir başıma bu soktuğumun dünyasında bıraktın.
Beni benden aldın geriye kocaman bir yalnızlık bağışettin.
Kimsenin bana hak vermediği bir zavallı olarak benimsediği bu dünyada beni bir başıma bıraktın.
Bunlar sikimde değil!
Seen umut denilen illeti sundun, ben sana güvendim sen beni siktin ben sana umut bağlıdım koca bir yalan dedin! Ben seni sevdim sen sevgimi içimden kanatarak çekip aldın.