Altijd een ander verhaal... (BTS, JUNGKOOK)

Dag 2

Mijn ogen voelden zwaar aan. Ik was wakker maar had mijn ogen nog dicht. Ik wilde mijn ogen niet open maken, want ik had echt geen zin. Met moeite deed ik mijn ogen open en alles was blauw. Ik kijk omlaag en zie dat ik een staart heb. Het is niet een normale staart. Ineens merk ik ook dat ik onder water ben. Ik grijp naar mijn keel om naar adem te snakken. Zo blijf ik voor 5 minuten en sla met mijn staart zodat ik niet verdrink. Maar na 5 minuten dat gedaan te hebben merk ik dat ik nog steeds leef. "Ik leef nog en .... kan..ademen onder water.., hoe is dit mogelijk. En ik kan niet alleen ademen onder water, ik ben ook nog een meerman. Ik begon rustig met mijn staart te slaat en ik ging een beetje vooruit. Ik ging steeds sneller door het warme water van de oceaan en ik vond het best wel cool dat ik zo snel al best wel goed kon zwemmen.

Tijdens het zwemmen lette ik  niet op en botste tegen iets aan met best wel een harde snelheid. "Auww", schreeuwde ik. Ik had bloed op mijn arm en ik zag het verdwijnen in het water. Ik draaide me om en zag dat ik tegen een andere meerman was aangebotst. Hij had fel roze haar en een prachtige licht blauwe staart met een goude gloed erdoor heen. "Hee, kijk uit waar je zwemt", zei de vreemde meerman. "Sorry, ik zag je niet en ik was nogal afgeleid door mijn staart." "Het is niet erg, ik moest ook meer uitkijken. Ik heet trouwens Jimin." "Je komt me bekent voor maar ik kan me maar niet herinneren van wat of waar", zei ik tegen Jimin. "Sorry als dit misschien hard aankomt, maar ik kan me jou niet herinneren." "Geeft niet, misschien vergis ik me gewoon", zei ik een beetje verwarrend.

We keken elkaar even aan en het werd een beetje awkward. Toen zag ik zijn wond die waarschijnlijk was veroorzaakt door onze botsing. "Hee gaat het wel want je arm ziet er slecht uit. Je moet naar een dokter." "Nee het is niet erg." "Maar kijk dan hoeveel bloed je verliest, dat is echt niet normaal", zei ik tegen Jimin die er niet zo goed uitzag vanwege zijn bloedverlies. Het bloed verspreidde zich over het water. We waren nog aan het praten over zijn wond en ineens zagen we een grote schaduw onder ons zwemmen. Het zag eruit als iets heel groots en gevaarlijks, maar we konden niet plaatsen wat het was. We dachten dat het niet veel voorstelde en praatte verder. Maar we hadden niet door dat het een groot zee monster was dat ons in de gaten hield. We voelden het water sneller langs onze staarten glijden en wisten dat er iets niet klopte. We keken om ons heen en zagen een reusachtige witte haai. Hij had vlijmscherpe tanden en 2 grote angstaanjagende ogen die ons allebei recht aankeken. "Dat monster heeft vast mijn bloed geroken en kreeg er zeker honger van." De haai kwam met volle snelheid op ons af zwemmen, maar we waren hem te slim af en zwommen als een speer door het water naar de dichtstbijzijnde grot.

Het was pikkedonker in de grot maar we waren daar wel veilig. Voor hoelang weten we niet maar voor nu is het goed. "Hee Jimin, gaat het een beetje?", zei ik terwijl ik even snel naar buiten keek om te zien of de haai al weg was. Ik draaide me om naar Jimin en zag toen hoe slecht hij er uit zag. Zijn wond was erger geworden en hij zag er uitgeput uit. "Hey Jimin, gaat het wel. Je ziet er helemaal niet goed uit en je wond is er slecht aan toe." "Nee joh, het gaat prima met me en mijn wond ziet er erger uit dan het werkelijk is", zei Jimin. Je zag gewoon dat hij zat te liegen en dat hij ontzettend veel pijn had. Ik zei tegen hem dat hij even moest gaan liggen en dat ik zo terug was. Ik keek naar buiten om zeker te zijn dat de haai weg was. Ik zwom naar buiten en plukte wat lange stukken zeewier die ik als verband zou gebruiken voor zijn wond.

Toen ik na een tijdje klaar was met plukken kwam ik terug en Jimin was in slaap gevallen. Ik lachte zacht en ging naast hem zitten. Ik pakte zijn arm en wikkelde het zeewier om zijn open wond heen. "Het komt allemaal goed", fluisterde ik tegen hem, maar hij hoorde me niet. Hij was diep aan het slapen en ik wist niet wat ik moest doen. Moet ik hem nou wakker maken of niet? Moet ik weggaan of moet ik hier blijven? Moet ik naast hem gaan liggen of moet ik zo blijven zitten zoals ik nu zit? Ik heb echt geen idee. Ik besloot maar om gewoon wat rond te gaan zwemmen tot hij wakker werd. Ik zwom de grot uit en zag een groepje jonge meermannen aan komen zwemmen. Het leek alsof ze veel plezier hadden, want ze waren constant aan het lachen. Ze kwamen dichterbij en zagen mij. Ik was nog steeds een beetje aan het rondkijken en vond een mooie schelp.  Die ga ik straks aan Jimin geven als hij weer wakker is.

"Hallo daar", zei één van de meermannen. Hij was erg lang met grijd geverfd haar en had een beetje een Engels accent. "Hallo, ik ben zo blij dat ik jullie... of eigenlijk dat jullie mij gevonden hebben. Mijn vriend is zwaar gewond en ligt nu even te rusten in die grot daar." Ik wees naar de grot waar Jimin en ik ons in hadden verstopt voor de haai. "Wat is er dan?", vroeg een andere jongen. Deze had rood haar en een groene staart. "Ik was tegen hem aangebotst en zijn arm is er nu slecht aan toe, daarna waren we ook aangevallen door een reusachtige haai. Op het nippertje hadden we nog kunnen ontsnappen en in die grot verstopt." Ik legde de rest nog uit en daarna kwamen ze mee naar de grond waar Jimin nog steeds in lag te slapen. We kwamen binnen en de groep jongens was ineens erg nerveus geworden. "Dat is Jimin", zei de jongen met het Engelse accent. "Kennen jullie hem?" "Ja dat is onze vriend en we waren hem kwijt want hij houd ervan om zonder iets te zeggen weg te gaan naar vreemde plekken." In de tussentijd was Jimin wakker geworden door onze stemmen. "JIMIN gaat het met je?", zeiden alle 5 de jongens. "Ja hoor het gaat al veel beter nu ik heb geslapen. Het komt allemaal door Jungkook. Hij heeft goed voor me gezorgd en heeft mijn arm ingewikkeld in zeewier zodat ik niet meer zou bloeden", zei Jimin terwijl hij naar Jungkook keek die hevig aan het blozen was. "Het was niks, echt waar. Ik deed gewoon wat ik dacht dat het beste was." "Kom, we gaan allemaal naar mijn huis en gaan eens uitgebreid eten", zei één van de jongens in de groep. "Ik ga zeewiersoep maken en allemaal andere lekkere dingen. Ter vieren op Jungkook want hij heeft onze kleine Jimin gered." Ik voelde mezelf helemaal rood worden. Ik keek even naar Jimin die opstond en naar me toe zwom. Hij deed een arm om mijn schouder en zei dat ik zijn held was. We lachten allemaal en zwommen naar het huis van Jimin. Toen we daar waren en het eten was gemaakt door een paar jongens gingen we aan tafel zitten. "Oh sorry, maar ik heb me nog niet voorgesteld. Ik ben Jungkook." Nu kan ik ze allemaal goed zien en als ik zo naar ze kijk komen ze me allemaal bekend voor. Maar van waar toch? Waarom kan ik me niks meer herinneren? "Ik ben Rm." "Ik heet V." "Mijn naam is Suga." "Je kan mij Jin noemen." "Aangenaam kennis te maken", zei ik. Die namen, waar ken ik ze toch van..? We kletsten nog tijdens het eten en ruimde daarna de tafel af. De jongens gingen naar huis en ik en Jimin bleven over. We keken elkaar een beetje verlegen aan. "Nog bedankt voor alles", zei Jimin en zwom naar me toe. Hij knuffelde me en liet toen los. Hij trok me mee naar zijn kamer en zei dat ik daar mocht slapen. Ik werd rood en vroeg waar hij ging slapen. "Ik slaap vandaag wel op de bank. Dat is geen probleem." "Zeker weten?" "Zeker weten", zei hij met de liefste glimlach die ik ooit had gezien. Ik deed de deur van de slaapkamer dicht en ging in bed liggen. Ik voelde dat mijn ogen zwaar werden en deed ze dicht. Wat een zware dag, maar uiteindelijk heb ik wel iets berijkt. Ik ben de held van Jimin...zzzzzzz.

------------------------------------------------------------------

Hee, hopelijk vonden jullie het tweede deel leuk. 😊 Ik hoor graag als jullie misschien een plek weten waar Jungkook wakker word, alles ik mogelijk. Feedback is ook welkom.  Ik upload als ik kan. ❤