Altijd een ander verhaal... (BTS, JUNGKOOK)

Dag 1

Ik word wakker en kijk om heen. Ik zie allemaal dingen die ik nog nooit heb gezien. Het lijkt wel een sprookje. Ik zie dat ik in een bed van bladeren lig. In een groot bos met allemaal prachtige bloemen die een heerlijke geur verspreiden. Ik stap uit mijn bed dat midden in een groen bos ligt en voel iets aan mijn rug. Ik zie 2 grote dingen uit mijn rug komen. Het lijken wel vleugels. Maar dat kan helemaal niet. Toch? Ik was nogal verbaasd en dacht dat ik aan het hallucineren was. Maar op dat moment hoorde ik iets van achter een grote boom. Ik kan niet zo goed zien wie of wat het is, maar wat ik wel kon zien is dat het kan vliegen en het mijn kant op komt. Het komt steeds dichterbij en uiteindelijk landt het naast mij neer. Nu zie ik dat het een persoon is. Het is een jongen van ongeveer mijn leeftijd. "Hallo", zegt de onbekende. "Ik zie dat je eindelijk wakker bent." "Uhmm, hallo. Wie ben jij en wat doe ik hier?", vroeg ik aan de onbekende jongen. "Nou, wij hadden je gevonden in het veld hier vlakbij en we dachten dat je misschien verdwaald was. Dus we hadden je opgetild en meegenomen naar ons bos. Je sliep nog dus we legde je in dit bed van zachte bladeren." "Wat raar, want ik kan me helemaal niks meer herinneren van gister avond", zei ik. "Maar wie ben jij eigenlijk als ik vragen mag en wie zijn die andere waar je het over had net?" "Oh ja sorry, wat onbeleefd van mij. Ik heet Jimin en de andere jongens zijn goede vrienden van me. Als je wilt kunnen we ze wel even opzoeken?" Ik keek hem aan en hij straalde zo'n bepaalde gloed uit die ik meteen vertrouwde, ook had hij een leuke lach die erg schattig was.

Hij lachte lief naar me en ik zei, "Ja prima, maar ik heb nog 1 klein vraagje." "Wat is er dan", zei Jimin. "Uhm nou kijk, toen ik opstond voelde ik 2 dingen op mijn rug en toen ik omkeek zag ik dat ik 2 vleugels had. Kan jij me misschien helpen en me leren wat ik ermee moet doen?", ik keek Jimin heel lief aan zodat hij wel ja moest zeggen. "Tuurlijk wil ik je helpen. Oke dus, het is eigenlijk heel simpel. Je moet je gewoon inbeelden dat je wilt vliegen en dan moet het lukken." "Oke, ik zal het proberen." Ik deed mijn ogen dicht en voelde Jimin's ogen op mij gericht. Het voelde een beetje raar. Ik dacht aan vliegen en ik voelde dat mijn voeten heel licht van de grond afkwamen. Ik deed mijn ogen open en was zo'n 1 meter van de grond verwijderd. "Goedzo", zei Jimin met een mooie lach en hij kwam naast me vliegen. Ik wiebelde een beetje maar na een tijdje ging het veel beter. Jimin zei dat ik hem moest volgen, want we zouden de andere jongens nog opzoeken.

Dus ik vloog achter Jimin aan en na ongeveer 10 minuten vliegen waren we bij een klein dorpje met allemaal kleine huisjes gemaakt van houte planken en ijzer. Sommige huizen waren zelfs van paddenstoelen gemaakt. "Welkom in ons feeëndorp", zei Jimin die zijn armen opende om te laten zien dat dit het dorp was. "Feeëndorp? Ik wist niet dat jullie feeën waren", zei ik met een lachende blik van domheid. "Hoe kom ik dat nou niet weten." "Hee Jimin, ik zie dat hij wakker is." Jimin en ik draaiden ons om en we zagen 2 jongens achter ons vliegen. "Hee guys, ja hij is wakker en hij kan nu al zo goed vliegen." Ik bloosde een beetje en voelde dat ik een beetje rood werd. "Dit zijn Jin en Rapmonster btw", zei Jimin en hij keek me lief aan. "Zij zijn 2 van de 6 die jou gevonden hadden." Ik keek de dankbaar aan en zei, "Dank jullie dat jullie me hebben gevonden en me in een warm bed hadden gelegd." "Geen probleem", zeiden Jin en Rapmonster tegelijk. Alweer keek ik hen dankbaar aan en toen vlogen ze weg.

Er was al best wel veel tijd verloren gegaan en het was al middag. Jimin en ik hadden honger en besloten om ergens wat je gaan eten. We vlogen samen naar een cafeetje en we bestelde ons eten. Jimin zag een bekende en vloog naar hem toen. Ik zag ze praten samen en op de een of andere manier vond ik dat niet leuk. Ik zag de onbekende knikken en ze liepen samen naar onze tafel toe. "Dus jij bent Jungkook, leuk je te ontmoeten" " Uh, ook leuk om jou te ontmoeten maar wie ben jij als ik vragen mag?" "Ik ben 1 van de jongens die jou gevonden heeft. Mijn naam is trouwens Jhope", zei hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij zag er erg aardig uit en ik boot hem aan om bij ons te komen zitten. Hij pakte er een stoel bij en ging zitten. Het eten dat Jimin en ik hadden bestel was al gebracht en we zaten allemaal te eten. Het was erg stil voor een lange tijd, maar die werd verbroken door Jhope. "Dus...je kunt al vliegen zag ik net, er knap van je. Bij mij duurde het 2 dagen voordat ik het onder de knie had." "Dankje, ik had ook een erg goede leraar." Ik keek even naar Jimin die licht bloosde. Ik lachte naar hem en hij bloosde nog meer. Ons eten was op en we stonden op. We vlogen naar buiten en zeiden gedag tegen Jhope.

Het was best druk in het dorp. Er waren allemaal mensen aan het rondvliegen met spullen enzo. Misschien was er wel iets belangrijks aan de hand. "Hee Jimin, waarom zijn al die mensen zo druk in de weer?" "Oh dat, ze zijn zich aan het voorbereiden op de winter." "Oke, ik snap het", zei ik en keek lief naar Jimin. "Zullen we de laatste twee van de jongens opzoeken?", vroeg Jimin. "Ja prima." "Oke, ik denk dat ze bij het park zijn want daar zitten we meestal als we willen ontspannen", zei Jimin en pakte mijn hand om me mee te sleuren naar het park. Er ging een rilling door me heen toen hij mijn hand aanraakte. Het was zo zacht en elegant. Ik wilde het nooit meer loslaten. Ik zag dat hij mijn hand losliet maar uit reflexen pakte ik het weer vast. Jimin keek me verbaasd aan en ik liet zo snel mogelijk los en keek omlaag. "Hee Jungkook, als je mijn hand wilt vasthouden mag dat best hoor." "Echt waar?", vroeg ik met een verlegen stem. "Ja hoor." Jimin pakte mijn hand en weer voelde ik een rilling. Het voelde erg fijn en toen ik opkeek zag ik dat we al bij het park waren aangekomen. Jimin zag zijn vrienden en we vlogen ernaar toe. Ik moet zijn hand loslaten, want ik wilde niet dat iemand ons zo zag. "Hee guys, kijk eens wie er wakker is" "Hee" "Hey", zeiden ze allebei. "Hallo", zei ik verlegen terug. "Ik ben Jungkook, wie zijn jullie als ik vragen mag?" "Wij zijn Suga en V",zeiden de twee jongens die op een bank zaten. Jimin en ik gingen naast ze zitten op de bank. We kletsten een tijdje en toen opeens zeiden V en Suga dat ze naar huis moesten om te eten, want het was ook al best wel laat. Ze zeiden gedag en vlogen weg naar hun huisjes. "Dus...wat gaan we doen?", vroeg Jimin toen we alleen op het bankje zaten. "Uhmm, ik weet het niet. Misschien is het een goed idee om avond eten te maken want mijn maag knort best wel." "Oke, dat is prima, maar waar ga jij eten dan?", vroeg Jimin die een beetje bezorgd keek. "Geen idee eigenlijk, ik heb geen huis." Ik keek naar beneden en zag dat Jimin zielig naar me keek. Hij keek ook naar beneden voor een tijdje. Toen opeens zag ik hem glimlachen, maar ik snapte niet waarom. "Hee waarom lach je zo?" "Ik heb een leuk idee. Kijk, jij komt met mij mee en dan gaan we samen eten maken en dan mag je bij mij slapen." "Dat lijkt me een heel leuk idee." We stonden op en ik vroeg Jimin waar zijn huis was. Hij zei dat het ongeveer 5 minuten hier vandaan was. Dus dat viel gelukkig reuze mee

We waren aangekomen bij het huis van Jimin. Hij deed de deur open met zijn sleutel en veegde zijn voeten af aan de deurmat. Ik deed hetzelfde, want ik wist niet zo goed was zijn regels waren in huis. "Hee Jimin, wat gaan we eigenlijk eten?" "Uhmm, wat jij wilt, we kunnen eigenlijk alles wel maken." "Oke, zullen we dan mijn lievelingseten maken?" "Ja hoor", zei Jimin." Wat is dat dan?", vroeg hij. "Het zijn pannekoeken. Die zijn zo lekker en best wel makkelijk om te maken." "Dat is ook mijn lievelingseten!", zei Jimin en we keken elkaar allebei verlegen aan. Ik voelde dat ik begon te blozen en keek snel weg. Ik hoorde hem zacht lachen en keek weer op. "Wat lach je nou?",zei ik met een kleine grijns op mijn gezicht. "Oh, je bent gewoon schattig als je lacht en bloost." "JIMIN, niet zo raar praten. Ik ben helemaal niet schattig. Ga jij nou maar die pannekoeken maken." "Maar ik dacht dat we die samen gingen maken", zei hij met een zielig stemmetje en keek verdrietig naar de grond. Ik liep naar hem toe en zei dat ik een grapje maakte. Hij werd meteen helemaal blij. Ik wilde weg lopen maar hij pakte mijn hand vast en trok me in een knuffel. "Dankje Kookie." "Kookie?" "Je nieuwe bijnaam. Ik vond het goed bij je passen." "Oke, ik vind het ook wel passen." We lieten elkaar los en gingen aan de slag. Het eten was binnen een uur klaar en we zaten aan tafel. Tijden hij eten was het stil. De pannekoeken waren op en we stopte de borden in de vaatwasser. "Kookie, wil je je kamer zien?" "Ja hoor", zei ik en volgde hem naar boven. We stopten voor een groene deur naast de trap. Hij opende het en ik liep naar binnen. "Cool. Het is echt mooi. Dankje Jimin, dat ik hier mocht blijven enzo." "Geen dank." "Vind je het erg als ik ga slapen? Ik heb een lange dag gehad en ben erg moe." "Natuurlijk vind ik dat niet erg. Ga maar slapen. Ik ben hiernaast, dus als je me nodig hebt dan kan je altijd aankloppen oke." Ik knikte en wilde de deur dicht doen. Jimin stopte zijn voet ertussen en zei ,"Ik ben erg blij dat we je gevonden hebben." "Ik ook", zei ik en lachte naar hem. Hij werd een beetje rood en haalde zijn voet weg. "Truste Kookie." "Truste Chim Chim." Hij keek verbaasd en voordat hij iets kon zeggen had ik de deur al dichtgedaan. Ik trok de pyjama aan die hij voor me had klaar gelegd en ging in bed liggen. Ik dacht na over vandaag. "Dit was echt een leuke dag. En Jimin is ook echt super aardig en lief en cool en stoer en als hij lacht dan gaat mijn buik helemal over de kop." "Wow Jungkook wat zeg je nou allemaal weer. Je kan niet verliefd zijn op Jimin." Maar ik mijn gedachte hadden we al een relatie. Ik sloot mijn ogen en keek uit naar morgen.

Maar wie weet wat er morgen gaat gebeuren.

------------------------------------------------------------------

Ik hoop dat jullie dit eerste deel leuk vonden. Ik upload zo snel mogelijk!!! Comments zijn graag welkom. ❤