Saat daha sabahın 7'si ve ben uyandım. Neden diye sormayın çünkü okul var.
Lanet olsun!
Üstümü değiştirip aşağıya indim. Ve bakın kim benden önce uyanmış?
Abim...
Abim üniversitede öğretmenlik bölümünü bitirip bir yılda atama bekledi bu gün işe başlıyor. Hangi okulda çalışacağını söylemiyor.
Pislik!
Hemen kahvaltı sofrasına geçtim. Babamı yanağından öpüp yerime oturuyordum ki abim "Hani bana günaydın öpücüğü?" deyip yanağını göstermez mi? Gönlünü kırmamak için gittim ve abiminde yanağından öptüm. Sonra ağızıma bir dilim salatalık atıp kapıdan çıkıyordum ki annem "Kahvaltı yapmayacak mısın?" diye seslenmesin mi?
"Okulda atıştırırım bir şeyler" diyip çıktım evden. Okulum eve yakın olduğu için yürüyerek gidiyordum.
Ama birden yanımda bir araba durdu. Camını açınca bir de ne göreyim? Sevgilim, canım, birtanem Ege'm arabanın içinde gözüktü.
"Atla bebek" diye seslenince yanındaki yolcu koltuğuna bindim. Yanağına bir öpücük kondurup
"Arabayı babandan nasıl kaçırabildin?" diye sordum.
"Kaçırdığımı kim söyledi?" deyip pis pis sırıttı.
"İnanamıyorum bu araba senin mi?" diye sordum. Cidden şaşırmıştım. Akif amcanın (Ege'nin babası) Ege'ye araba alacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Zaten ehliyeti vardı. Çünkü benden bir kaç ay büyüktü.
"Ta kendisi" deyip arabayı çalıştırdı.
Okula vardığımızda Ege arabayı bir yere park ettti. Arabadan inince el ele tutuşup okul kapısından içeriye girdik.
Bir bankta oturmuş sohbet eden dörtlünün yanına gittik. Bunlar kim mi? Bizim dörtlü Elif, Emre, Nazlı ve Can. Bir şey üzerinde konuşuyorlardı ama biz gelince hemen konuyu değiştirdiler.
"Muhabbetinizi mi bölüyoruz?" diye sordum.
Nazlı "Saçmalama ne bölmesi?" diye lafa atılınca bende fazla üzerinde durmadım.
Sonra zil çaldı. Altımızda aynı sınıfta olduğumuz için sınıfa beraber girdik. Sıralarımıza oturup hocanın gelmesini bekledik. İlk dersimiz Edebiyat'tı. Duyduğuma göre yeni bir edebiyat hocası gelecekmiş.
Hah! Geleceği varsa göreceği de var. Kapı açılınca yeni Edebiyat hocamız içeriye girdi.
Ama onun burada ne işi var?
