"We hebben bericht van Hogwarts gekregen." vertelt Kingsley. Zojuist is hij, samen met heel veel andere leden van de Orde, binnen gestormd in Grimmauld Place. Mam zakt neer op een stoel. Pap legt zijn hand op haar schouder. "Gaat het beginnen?" vraagt hij kalm. Kingsley knikt. Ik hap naar adem en sluit mijn ogen. "We willen de meeste leden van de Orde meenemen naar Hogwarts." zegt een van hen. Ik open mijn ogen weer. "Mijn dochter gaat niet mee." zegt mam dan ferm. Met vuurspuwende ogen kijkt ze naar Kingsley, die ontzet een stap achteruit zet. "Mam, ik ben een lid van de Orde. Ik wil vechten." zeg ik. Ze schudt haar hoofd en knijpt haar ogen stevig dicht. "Ik wil je niet verliezen." zegt ze zacht. "Dat zal je ook niet. Zoë is een van de beste Schouwers in opleiding en één van onze beste leden van de Orde." zegt Kingsley. Mam zucht diep. "Goed dan."
- - -
Voor ik het weet lopen we door de lange gangen van Hogwarts. Ik loop tussen mijn ouders in, helemaal vooraan, achter Kingsley. Achter ons klinken stemmen en ik probeer me sterk te houden, ook al wil ik me zo graag omdraaien en George omhelzen.
We blijven staan voor de grote deuren van de Great Hall. Er klinken zachte stemmen. Dan zwaaien de deuren open. "Het blijkt dat u, ondanks al uw grondige, beschermende strategieën, u toch een behoorlijk veiligheidsprobleem heeft schoolhoofd." zegt Harry. Ik voel dat pap zijn hand op mijn rug zet en me zachtjes, maar met ferme hand, naar binnen leiden. Ik hoor de leerlingen naar adem happen en tegen elkaar fluisteren, terwijl ze zich allemaal omdraaien om naar ons te kijken. "Ik ben bang dat het best groot is." zegt Harry. "Hoe durft u te staan waar hij stond? Vertel ze hoe het is gebeurd die nacht, vertel hen hoe u hem in de ogen keek, een man die u vertrouwde, en hem vermoordde." het blijft ijzingwekkend stil. "Vertel het ze." Sneep pakt zijn staf tevoorschijn en de leerlingen deinzen nog verder achteruit. Professor McGonnagal stapt voor Harry en trekt haar staf ook tevoorschijn. Ik pak snel mijn staf en richt hem op Sneep. Het is even stil. Dan vuurt professor McGonnagal een spreuk op hem af, waartegen Sneep zich beschermt met een schild. Ze vuurt nog meer spreuken op hem af, maar hij verweert zich alleen. Wat is hij aan het doen? De twee professoren achter hem vallen neer. Sneep vliegt op in zwarte rook en vlucht het raam uit. "Lafaard!" schreeuwt ze. Dan is hij weg.
- - -
"Goed, de Blacks nemen deze toren." Kingsley begint bevelen te roepen. Ik kijk even naar Remus en Tops, die naast ons staan. "Tops, jij gaat met hen mee..." hij spreekt verder, maar ik hoor niks meer, want pap slaat een arm om me heen en brengt zijn gezicht naar mijn oor. "Liefje, we zullen je alleen moeten laten. Beloof je voorzichtig te doen?" vraagt hij. Ik knik. "Remus, Arthur en ik, wij zullen de leerlingen over de gronden begeleiden. George en Fred, jullie beschermen de geheime gangen." ik blik even naar George, die naast Fred staat. Zijn ogen zijn op mij gericht, maar ik ontwijk zijn blik en kijk naar mijn moeder. "Molly en Zoë, jullie helpen met de versterking van een schild rondom Hogwarts." ik knik en volg professor McGonnagal, Molly en professor Flitwick. McGonnagal praat even met Neville en dan verlaten hij en Finnigan het kleine groepje. We staan stil op de trappen. "Je realiseert je toch wel dat je Je-Weet-Wel-Wie niet tegen kan-" ze maant hem tot stilte. "Dat betekent niet dat we hem kunnen vertragen. En zijn naam is Voldemort! Je kan hem wel gebruiken, hij gaat toch wel proberen om je te vermoorden." we kijken even het donker in. Dan draait ze zich om. Professor Flitwick loopt weg en Molly en ik draaien ons om. McGonnagal heft haar handen. "Piertotum Locomotor." zegt ze. Een groot standbeeld van een soldaat valt op de grond, met een wapen in zijn handen. Meer standbeelden volgen. In twee lange rijen lopen ze langs ons. "Hogwarts wordt bedreigd! Sta bij de grenzen, bescherm ons, doe je plicht voor onze school." roept ze. Dan kijkt ze naar ons met een kleine glimlach. "Ik heb die spreuk altijd al willen gebruiken." ik geef haar een droevige glimlach. Molly kijkt bezorgd voor zich uit. De leraren en sommige leerlingen gaan op de binnenplaats staan en ze steken hun staf omhoog. Ik voeg me bij Molly. "Protego Maxima, Fianto Duri.." Molly en ik blijven de spreuken herhalen en er schieten witte flitsen uit onze staffen, die naar boven schieten en een beschermend schild vormen om het kasteel heen.
- - -
Er klinkt een luid gekraak en dan breekt het schild helemaal af. Met open mond sta ik ernaar te kijken. "Zoë!" roept Molly, waardoor ik uit mijn trance ontwaak. "Ga naar-" ze word afgekapt door een rode spreuk die haar kant opvliegt en snel werpt ze een schild op. Ik word geraakt door een onbekende spreuk en word de lucht in gelanceerd.
Ik werp een beschermende spreuk op en land zachtjes op de grond. De Dooddoener voor me grijnst breed en vuurt nog een spreuk af. Ik ontwijk de spreuk en werp een non-verbale Stupefy spreuk af, waardoor hij verstijft en op de grond valt. Snel draai ik me om en ik hol naar binnen.
Als ik door de gangen dool, op zoek naar mijn ouders, hoor ik een schreeuw. Mijn hoofd gaat omhoog en ik begin te rennen in de richting waar de schreeuw vandaan kwam.
Mijn ogen worden groot als ik zie dat Fred op de grond zit, tegen de muur aan. De Dooddoener pakt zijn staf af. Waar is Percy? Paniekerig kijk ik om me heen. De Dooddoener heeft me opgemerkt en glimlacht vals. "De verloofde van George Weasley." zegt hij. Hij heft zijn staf en vuurt een vuur spreuk af. "Protego!" roep ik. "Incendio!" schreeuwt hij. "Zoë, ga weg!" roept Fred dan ineens. Ik kijk naar hem en word voor één seconde afgeleid. Die seconde blijkt fataal te zijn. Ik word geraakt door iets en alles word zwart.
- - -
Als ik mijn ogen opendoe is het rumoer nog niet verdwenen. Het is wel stil in deze gang. Ik kijk op. "Fred?" vraag ik als ik zijn gestalte zie. Ik sta op en begin te lopen, maar als ik het bloed zie om hem heen begin ik te rennen. "Fred!" mijn stem hapert en ik kniel bij hem neer. Zijn ogen zijn gesloten en op zijn lippen ligt een kleine glimlach. Ik buig mijn hoofd terwijl de tranen beginnen te stormen. "Nee, niet Fred." jammer ik. "Niet weggaan. We hebben je nodig."
Ik weet niet hoe lang ik daar heb gezeten als Percy ons vindt. Hij trekt helemaal wit weg als hij Freds lichaam ziet. Dan kijkt hij naar mijn betraande gezicht. "V-vermoord." hik ik. Hij draait zich om en holt snel weg. Wat gaat hij doen?
Even later komt hij terug met een andere tovenaar. De tovenaar tilt Fred op, terwijl Percy mij omhoog helpt. "Wat is er gebeurd?" vraag ik zacht. "Voldemort heeft ons de kans gegeven om ons te hergroeperen en onze doden een waardig afscheid te nemen." ik durf het bijna niet te vragen, maar de woorden glippen over mijn lippen, "Zijn er nog meer doden?" droevig kijkt hij me aan. We lopen de Great Hall in, waar allemaal lichamen liggen. Overal zitten leerlingen en professoren. Madam Pomfrey holt heen en weer.
De Weasleys scharen zich om Fred en ik laat ze even alleen. Ook al wil ik George niet alleen laten, ze moeten even als familie zijn. Op zoek naar andere bekenden dwaal ik langs de lichamen. Mijn ogen vallen op twee bekende gezichten. Ik kan de schreeuw uit mijn mond niet tegenhouden. "Remus!" gil ik. Ik ren op hem af. "Nee! Remus! Neee." ik kniel bij hem neer. Door de vermoeidheid zak ik half op zijn lichaam. De tranen blijven maar stromen.
Met een schok zit ik rechtop. Mijn ouders.. waar zijn ze? Mijn blik gaat door de Great Hall heen. Zijn ze..? Dan voel ik een warme hand op mijn rug. "Oh lieverd toch." ik sta op en sta recht tegenover mijn moeder. Ze kijkt droevig uit haar ogen en omhelst me. Snikkend sla ik mijn armen om haar heen.
- - -
Nog niet eens twee uur later is het afgelopen. "Voldemort is niet meer!" er wordt gejubeld en gefeest door enkelen, maar ik kan alleen maar naar de lichamen van Tops en Remus kijken. Hoe moet het nu met hun baby? Hoe moet het nu verder?
Pap, mam en ik voegen ons bij de Weasleys. Ik sla een troostende arm om Ginny heen en trek haar dicht tegen me aan. We zitten even naast elkaar in stilte. Dan glimlacht Arthur. "We zijn eindelijk veilig." zegt hij. Molly glimlacht naar hem. Ik kan alleen maar kijken naar Fred, die rustig op de grond ligt, alsof hij elk moment kan ontwaken. Was dat maar waar...
JE LEEST
The silver princess ||NL||
Fantasy"Aangenaam, ik ben Lily Evans." Ik kijk het roodharige meisje in de deuropening verbaasd aan. Ik had niet verwacht dat iemand bij mij zou komen zitten. Het meisje steekt haar hand uit, die ik snel aanneem en schudt. Dan gaat ze tegenover me zitten...
