The Lost Heiress

Prologue

MARTHA's POV

Buhay pa ba kung tawagin Ang kinasasadlakan ko ngayon,,
My life is really a mess,, I never thought that in just a sudden everything will change...

*Flashback*

"Martha Alam Mo ng dahil sayo hiniwalayan Ako ng lalaking mahal ko, ng dahil sa kalandian Mo...iniwan Niya ko!!!"

"Wala akong kinalaman sa Hiwalayan niyo ni Xander,, dahil una sa LAHAT Hindi ko Sinabi sa kanya na mahulog Ang loob Niya sa akin!!"

PAKKKKK!!!!!!

"Kulang pa Yan, walang hiya ka!!!"

Nanuot Ang Sakit na gawa ng sampal Niya sa pisngi ko

"Kung binigyan Mo ng halaga Ang pagsasama niyong dalawa,, sa tingin mo mangyayari itong iiyak ka saking harapan at ipamukha Ang kasalanang ni Hindi ko ginawa!!"

"Wag Mo Kong sisigawan martha!!, Alalahanin mong nasa pamamahay kita.."

Biglang natigilan si martha at tumawa ng pagak sa harap ng pinsan Niya...

"Syempre Trixie, Hindi ko na kakalimutang nasa loob Ako ng pamamahay ko na pilit niyong inaangking mag-ina.."

At sa Hindi inaasahan ni Martha biglang na lamang siyang nakaramdam ng panghahapdi ng kanyang anit sa ulo gawa ng Sabunot sa kanyang Likuran..

"Hoy Martha!!! Baka nakakalimutan Mo. Simula ng mawala ang mga magulang mo,, Ako ang umako sa responsabilidad nila sayo...
Wala Kang utang na loob!!!"

Pilit niyang tiniis ang hapdi dulot ng mga kukong halos bumaon na sa kanyang anit.....

"Hala,,Sige!! Mukhang palaban ka na,, halika dito,,ipaparamdam ko sayo ang pait ng Buhay"

Biglang na lamang siyang
hinila ng tiyahin Niya papunta sa basement ng bahay nila

"Diyan ka nababagay!!! Buti nga sayo.." ani ng pinsan niyang atribida

"Magtanda ka sana,, diyan ka matutulog ng magtino iyang kukute mong inaalikabok ng ambisyon!!"
Dagdag pa ng kanyang tiyahin

*Flashback ends*

Walang tigil ang agos ng luha ni martha dahil sa Sakit na natamo niya sa kanyang tiyahin at pinsan
At pepeng umusal

ma Sila ba Yung sinasabi mong mababait mong kapamilya, na maaasahan? na kailanman ay Hindi pa naempluwensyahan ng demonyo sa kapaligiran? Sila ba? Dahil kung sa kanila na ibabase ang kabutihang loob, siguradong sumalangit na ang mga demonyo....

Sa kanyang pag-iyak di niya napansin ang liwanag na unti-unting nabubuo sa kanyang likuran at nang lumaon ay mas lalo pang lumaki.

At dahil sa Silaw dulot ng liwanag ay dahan-dahan siyang lumingon at napasinghap....

At sa kanyang isipan nasabi na lamang niyang IMPOSIBLE !!!

Sa isipan ni martha ang tanging Tanong niya lamang, eh kung san nanggaling ang pabilog na liwanag,, at dahil sa kyuryusidad, kaniya itong nilapitan, at nang abot kamay na ay walang alinlangan niya itong Sinapo at labis siyang na gulat ng kanyang maramdaman ang napakalakas na enerhiya na animoy hinihila Siya lalo nito palapit,, na kanyang kinabahala....

Third person POV

Labis-labis ang kabang nararamdaman ni martha lalo na ng tuluyan na nga siyang higupin ng liwanag,,

Sa isipan niya,, kaniya na lamang nasambit ma naman ehhh!!!!
At dahil na Rin sa labis na hilo na nararamdaman,, di niya napigilang

"Ahhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!"
"Wahhhhhhhhhhhhhh!!"
"Wa--------di ko na kaya!!"

Bogssssssh!!!!

MARTHA'S POV

"Ouchhhh!!,,ansakit!!!"

Pikit matang sambit na lamang ni Martha,, hagod sa pwet, masahe sa paa,, punas ng pawis,, yan ang paulit-ulit niyang ginawa Hanggang sa di nagtagal,, kaniya na lamang napagtanto na Hindi pamilyar ang lugar na kanyang kinalalagyan....

"Wahhhhhhhhhhhhhh....... Nasan Ako??"

A/N: nasan na kaya ang ating Bida?????

ABANGAN!!!!!

#merlia56