Eindelijk is het zo ver, eindelijk ga ik Ruben zien. Ik zit in de Zaal waar R.U.B.E.N word opgenomen. Het is nog niet begonnen. Ik zit op de middelste rij. Er komen nog allemaal mensen binnen stromen. Na een kwartier gaat het eindelijk beginnen. Ruben komt binnen, en iedereen begint te klappen en te fluiten. Ruben stelt de gasten voor, maar ik versta er helemaal niks van want er zitten twee jongetjes voor me de hele tijd te klieren. Ik trap tegen de stoel van het jongste jongetje aan. Hij kijkt achterom en steekt ze tong uit. Ik zeg :' Hou is ff op!' De vader van de jongens merkt het ook, en zegt tegen de jongens dat ze op moeten houden. Ze zijn der mee gestopt, en ik kan weer van de show genieten. Het is erg gezellig, en er word veel gelachen. Na een half uur moet ik best nodig naar de wc van de spanning. Ik sta op en loop naar de wc. 'Ik hoop dat ik niks leuks mis' denk ik. Ik ben heel snel gaan plassen, ik loop de wc uit. Ik was mijn handen en hoor opeens allemaal gegil. Ik ren naar de deur van de zaal. Ik doe de deur van de zaal op een kiertje, en kijk er doorheen. Er staat een man met een pistool, de pistool is op Ruben gericht. Ik kijk naar Ruben en zie de schrik in zijn ogen. De man roept :'Ik wil al het geld, anders gaat deze man eraan! (Ruben) , en leg het voor je neer, en ga liggen!' Iedereen doet wat de man zegt. Ik kan het niet aanzien. Naast me staat een krat bier. Ik pak een bier flesje. De man staat met z'n rug van de ene helft van het publiek. Ik ren naar de deur waarop staat 'Verboden toegang' (want dat is de deur die naar het podium gaat). Ik loop de deur binnen. Ik kijk om me heen. Er liggen tai reepjes op de tafel naast me. Ik pak ze en stop ze in me zak. Ik haal diep adem en kijk de hoek om. De man heeft nog steeds het pistool op Ruben gericht, en de mensen in de zaal zijn nog steeds bezig om geld te geven. Ik ren naar de ene helft van het publiek waar de man met z'n rug naartoe staat. Ik hoor allemaal mensen huilen. Ik kruip richting de man. Het gaat moeilijk want heel veel mensen zijn gaan liggen. Ik ben 5 meter van de man af. 'Oke, ik moet het nu doen!' denk ik. Ik zit helemaal te trillen. Ik hou het flesje bier goed vast, en kijk er naar. Ik ren naar de man toe, en sla hem op zijn hoofd met het flesje. De man grijpt naar z'n hoofd. Hij heeft het pistool nog steeds vast, dus ik sla nog een keer keihard. Het flesje bier knapt, en de man laat het pistool vallen, en valt neer. Ik pak het pistool, en ga op de man liggen. De man is bewusteloos. 'Hier hou het pistool vast en richt hem op de man!' zeg ik tegen een vrouw. De vrouw wil hem niet aan nemen, dus geef ik het pistool aan de man die naast de vrouw zit. De man doet wat ik zeg. Snel haal ik de tai reepjes uit mijn zak, en bind de man vast. De man komt een beetje bij, maar zit vast. Ik hoor allemaal sirenes dus iemand heeft al de politie gebeld. Ik ga van de man af, en er komen allemaal mensen van de politie binnen. Ze verzoeken of iedereen naar buiten wil gaan. Iedereen doet dat. Ik sta buiten, en hoor nog allemaal mensen huilen van de schrik. Er komt een man naar mij toe lopen, het is Ruben. Hij geeft me een knuffel, en zegt :'Dankjewel, je hebt mijn leven gered!' Ik glimlach. Er komt een cameraploeg aangelopen, ze willen Ruben interviewen. Ruben drukt snel een papiertje in mijn hand. Zijn nummer staat erop. Ik stop hem snel in mijn zak. Ook naar mij komen allemaal mensen toe lopen, en vragen of ze mij mogen interviewen over wat er allemaal gebeurt was. Ik vind het goed, dus ik geef antwoord op de vragen. Ook komen mensen mij bedanken. Na een uurtje vind ik het wel genoeg geweest, en ga ik met de trein naar huis. Eenmaal thuis plof ik op de bank. 'Wat een dag..' zeg ik zacht, en zucht. Ik herrinder me daarna dat Ruben mij een briefje heeft gegeven. Ik voel snel in me zak en haal het briefje eruit en vouw hem open. Snel pak ik mijn telefoon, en sla het nummer op. Ik zie dat hij whatsapp heeft, dus stuur ik hem een berichtje :' Hee Ruben, je had mij je nummer gegeven, dus ik dacht ik stuur even een berichtje :) xSigrid.' Anderhalf uur later krijg ik een berichtje van Ruben binnen :' Hallo Sigrid, ik ben je echt super dankbaar wat je hebt gedaan! Dus ik dacht je mag wel een bij me op bezoek komen, dan kan ik je nog meer bedanken! ;)' Ik krijg een lach op mijn gezicht, en stuur snel iets terug :' Ow haha, dat lijkt me echt super leukk!' Ongeveer 3 minuten later krijg ik weer een berichtje van Ruben waarin hij zijn adres enz. stuurt, en waneer ik kan komen. Ik kan over 2 daagjes komen. Het is inmiddels al half 1, dus ik ga naar bed, maar ik kan niet in slaap komen, omdat ik steeds denk wat er vandaag was gebeurt, en wat er nog komen zal..
