"Ne şey bilmem ki"
"Hayır dersen anlarım"
"Yok yani yok derken hayır anlamında değil kısacası tamam"
"Peki o zaman şengül kafeyi biliyor musun?"
"Evet biliyorum ora uygun"
"Peki hoşçakal"
"Hoşçakal"
Ayy kalbim durcaktı.Dosyalara bakmaya devam ettim.
5 saat sonra,
Allahım beynim patlayacak eve doğru yola koyuldum.Ayy şimdi annem heyecanlanacak panik yapacak.Kapıyı açıp girdim
"Ben geldim"
"Hoşgeldin gizem"
"Size bir haberim var" dedim annem babam koltukta oturuyordu.Babam,kitap okuyordu. Annem,telefonuna bakıyordu ki size bir haberim var diyince annem telefonu babam kitabı bıraktı. Kız kardeşlerim esra ve selin geldi.
"Ne oldu kızım iyi haber mi kötü haber inşallah hayırlıdır" dedi annem
"Şey bugün iş yerine yeni gelen biri var onunla tanıştık adı furkan çıkışta kafeye gidelim mi dedi arkadaşç ben de olur dedim"
"Aa ne kızım bu fırsatı da kaçırılsan seni eve almam"
"Ayy abla iyi şanşlar" de selin.
"Ya anne,kızlar abartmayın ama"
"Abartma deme bana 30 yaşına geldin"
"Ben giyiniyorum"dedim ve odaya gittim.Altıma siyah tayt üstüme askılı siyah tşort giydim.Spor ayakkabımı giyip kapıyı açarken
"Ezgi bak habersiz bırakma bizi" dedi babam
"Tamam baba hadi hoşçakal"
"Hoşçakal kızım"
Diyip gittim kafeye yaklaşmıştım ter bastı.kafenin önüne gelmiştim doğrusu 10 adım uzağındaydım furkanı gördüm ama o beni görmemişti.Aman allahım inanamıyorum bu ne ya?
devam edecek...
