toothpaste kisses, üçüncü parça. " series finale; stairway to heaven "
ミ★
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ミ★
İyi olacaklarını söylerdi, bir sonraki sabahı göremeyeceklerinden endişe duyduğunda. Ve ellerini ellerinin içine alırdı — elini dudaklarına götürür, neredeyse orada olmayan bir buse bırakırdı kanamakta olan parmak eklemlerine — her cesaret edebilişinde.
Eve gittiklerini söylerdi, etraflarındaki her şey yabancılaşırken dahi, sığınak uzak bir hatıra haline geldiğinde arabada uyurlardı, alevler tarafından yutulmayan tek evlerine sığınarak. Geçtikleri yerlerde izler bırakırdı parçalanmış ruhları. Kana bulanan çehreleri ve kırık kemikleriyle, ellerini ellerinin içine alırdı her gözyaşlarının serbest kalabileceğini hissedişinde.
Acımasız bir soğuklukla kemiklerini titreten mermer zeminde otururlardı, koyu kırmızı rengine bürünen bandajlarını yenilerdi müteessir bir sükunet eşliğinde. Aynı mantra yuvarlanırdı dudaklarından, tebessüm etmeye çalışırken.
Ve yanında olduğunu fısıldadı, ellerindeki tutuşu gevşerken. Meleğinin kolları arasındaydı, son nefesini onun kanatlarının altında verebileceğinden emin bir şekilde. Serap dudaklarını her bir güneş lekesinin, yara izinin üzerine bastırırdı; yakın zamanda parmaklarını Tanrı'nın adeta yıldızlar işlemiş olduğu yanaklarına götürdüğünde o sıcaklığı bir daha asla bulamayacağını bildiği halde, yinede kelimelerle anlatamayacağı derecede güzel olan bu ruhun dokunuşlarından zarar göreceğinden sakınarak. Bilindik bir şarkıyı mırıldanışını dinlerdi, gecenin içerisinde boğulan sesi kısılırdı, şarkı biterdi sonunda kesik nefesleri ve solmakta olan bakışlarının arasında.
Serap, tek bir bulutun dahi görünürde olmadığı bir perşembe gecesi, var oluşunun sebebini kaybetti.
İnsanlar efsaneler anlatırdı, iki avcı ve koruyucu melekleri hakkında. Serap'ın dudakları kıvrıldı ıstırap içerisinde bir tebessüme, parmaklarını mezar taşlarının üzerinde gezdirdi. Çehresi yorgun bir ifade ve solgun, mavi gözlerle süslenmişti, bu sefer dumanlar kıvrılarak gökyüzünde yollarını çizerken külleri ve o ağırlığı kalbine taşıyan oydu.
