LARA’NIN AĞZINDAN...
Ben çok artık ne biliyim hissizleştim. Sadece önüme gelene 'seviyormuşum' gibi davranıyorum. Sadece davranıyorum. Naptığımın farkında değilim aslında. Mutlu da değilim. Hiç birşey de hissetmiyorum. Neden böyle oldu onuda bilmiyorum. Ya diğer insanların hayalleri var. Benim hayallerim bile yok. Benim tek istediğim huzur. Huzur olmasa bile birazcık ilgi istiyorum. Aslında böyle bir yaşantı için bunlar bile çok fazla. Ne biliyim artık anlam veremiyorum,yaşadığım şeylere. Anlamsız,sade ve düpedüz yalan olarak adlandırmak en doğrusu bunu. Artık diğer insanlar gibi hayalim,hayallerim olsun istiyorum. Böyle arkadaşlarımla eğlenebiliceğim, sevdiğimle mutlu yaşayabiliceğim, ailemle huzur içinde geçiriceğim günleri bekliyorum. Beklemek değil de iple çekiyorum. Ben fazla şey istemiyorum ki. Sadece ufak tefek şeyler. Belki de bunlar bile bana fazladır..
EKİNİN AĞZINDAN...
Ayrılık...1kelime,7harf,2kişi,1aptal.Herzaman daha çok seven kaybeder daha çok değer veren.Bir kişiyi ne kadar çok severseneniz o kişinin sizin kalbinizi kırması o kadar kolaylaşır.Peki bunu bile bile niye severiz?Neden sonucun ayrılık olduğunu bile bile başlarız ki bu yolculuğa? Başlarız çünkü karşınızdaki farklıdır,öncekiler gibi değildir yada biz öyle kandırıyoruzdur kendimizi. O hep yanınızda olucak insanlar nerede?Başkalarının yanındalar dimi?Eskiden size verdiği sözleri şimdi başkasıyla tutuyor.Eskiden beraber kurduğunuz hayalleri şimdi başkasıyla kuruyor hatta gerçekleştiriyor.En çokta bu acıtmaz mı canınızı?Seninle yaptıklarını başka birisiylede yapabilmesi.Ama o yaptıklarınız özeldir başka birisiyle yapılmazki...Tabi bu sana göresi ona göresi ise işin tam tersi. İşte benim hikayemde biraz öyle...
