Son Damla Umut

1. Bölüm

Herşey bundan 1 yıl önce büyük bir yıkımla başladı. Günlerce ağladım. Ruh gibiydim adeta. İnsanın yaşam sebebi olan kişiler artık hayatımda yoklardı. Ailem. Annem ve babam. Trafik kazası sonucu hayatlarını kaybettiler. Bir dikkat hatası  2 canın kaybına neden oldu. Onlara bu zamanlar da maddi ve manevi yönden en ihtiyaç duyduğum dönemimdeydim. Küçükken hep hayalini kurduğum sürekli diğer insanlardan özendiğim özgür biri olarak iyi bir üniversiteye gidip kendi evime çıkıp yalnız yaşamaktı. Lise bitmişti üniversite hayatına atılacaktım. Herşey güzeldi kazandığım üniversite çok iyi bir üniversiteydi. Ailemle bunu ilk duyduğumda sevinçten havalara uçtuğumuzu hatırlıyorum. Ama artık sadece hatırlamakla yetiniyorum. Ailemin kaybettikten sonra üniversiteyi dondurdum. Biraz toparlanmak iyi gelebilirdi belki de. En büyük desteği ailemden görmem gerekirdi ama şimdi yoklardı. Bunun dışında akrabalık ilişkilerimiz pek de iyi sayılmazdı. Bir tek kuzenlerim teyzem ve eniştemle görüşürdük. Ölümlerinden sonra teyzem çok ısrar etmişti onarla yaşamam için. Özellikle de şu son 2 aydır telefonum susmak bilmiyordu. Bıkmadan usanmadan bir teyzem bir eniştem bir de kuzenlerim ısrar ediyordu.
Bu sabah yine bir telefon sesiyle uyandım. Arayan teyzemdi.
"Efendim Teyzecim?"
"Nehir'im kuzun n'apıyorsun?" Dedi tatlı bir sesle
"Yatıyordum teyzecim uyandım şimdi siz ne yapıyorsunuz?"
"Biz de Balın ile senin için uçak bileti saatlerine bakıyoruduk." Hah bir de bu var. Teyzem onlarla yaşamam için ısrar ettiği gibi birde uçak biletini uygun bir günde almamı istiyordu. Ha bir de Balın kim diye sorucak olursanız, Balın teyzemin kızı oluyor. Benim de kuzenim. Aynı yaştayız Balınla sadece aramızda 2 ay var. Bir de Ege var Balın'ın ikizi.
"Teyze size daha önce söyledim. Ben burada İzmir'de iyiyim. Merak etmenize gerek yok." dedim.
"Olur mu kuzum sen bize anne ve babanın emanetisin. Yanımıza gel zaten evimiz büyük rahat rahat yaşarız. Maddi sıkıntımız da yok enişteni biliyorsun ünlü mimar. İstediğin okula da gidersin. Hem Balın da burada onunla olursun yalnız kalmamış olursun. Tamam mı, mavişim?" Dedi. Bana küçğklüğümden beri hep 'mavişim'derdi Balın'a da 'kara kuzum'. E haliyle Ege de 'eşek sıpası' oluyordu.
"Tamam teyzecim yarın geliyorum yanınıza." Dedim. Daha fazla diretemezdim çünkü artık bahanem kalmamıştı bir yanım yük olacağımı düşünüp gitmek istemesemde bir yanım da yalnızlıktan sıkılmış durumdaydı. Bu ailemsiz geçirdiğim ilk yaz tatiliydi. 19 yıldır her günümüz dopdolu geçmişti.
"Tamam bitanem eşyalarını şimdiden topla yarın ilk uçak 8.30'da ona göre internetten al biletini orada sorun çıkmasın. Görüşürüz meleğim" dedi ve kapattı. Saate baktım 15.47 idi. Ben bu saate kadar uyumuşmuyum! Pes valla Nehir seninki de kış uykusu.
Yanıma ailemin bana üniversite için yüklü miktarda para yüklü kredi kartını aldım çok fazla eşya almayacaktım alışverişi orada yaprdım. Yatağın altından 3 valizide açtım. İçine kıyafetler; kot, thisirt, şort,kazak,ayakkabılar, ceketler,hırkalar vs aldım. Diğer cilt ve bakım ürünlerini, makyaş malzemelerini de aldım. Hepsini topladım. Son olarak ailemke çekildiğim foroğrafları,anısı olan her şeyi derleyip bir kutuya yerleştirdim ve valize koydum. İnternetten biletimi hallettim ve alarmı 07.00'a kurdum ve uykunun himayesi altına girmiş bulundum...

ENES'TEN
Günlerdir  babamın işleri yüzünden İzmirdeydim. Fırsat buldukça İzmirde babamın işlerini devralırdım. Ünivrsite için İstanbul'a dönmem gerekiyordu. Babamla aram çok iyi değildir. Annemin ısrarı nedeyle İzmir'e döndüm. Annem İstanbulda babam da İzmirde yaşardı boşandıktan sonra ikisi de kendi düzenini kurdu.
"Kanka naptın toparlandın mı?" Dedi Özgür.
"Hazırlandım kardeşim yarın 9'a aldın dimi biletleri?"
"9'da ama abi uyanabilcek misin sen? Demiştim sana 12 gibi çıkalım diye niye tutturdun 9da diye"
"Canım öyle istedi Özgür ben şimdi şirkette ki eşyalarımı toplayacağım. Sen de git otelden eşyalarını toplay."
"Tamam gittim ben."