~7~
ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ
Άνοιξα την πόρτα και τον είδα. Δεν το περίμενα. Τι ήθελε στο σπίτι μου?
Αναστασια: "Άρη, τι κάνεις εδω?" είπα όλο έκπληξη.
Άρης: "Γεια σου μικρή καστανομαλλα μου. Τι κααααανεις?"
Αναστασια: "Καλά, υποθέτω. Εσύ τι θες εδώ?"
Άρης: "Ήρθα να δω γιατί με διεκοψες από την δουλίτσα μου νωρίτερα σήμερα το πρωί και γιατι ΕΦΥΓΕΣ σαν κυνηγημένη." πεταξε με ύφος που έσταζε όλο ειρωνια.
Δεν έπρεπε να το πει αυτό και φυσικά δεν έπρεπε να το πει ετσι. Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να βουρκωνω, οχι απο στεναχώρια αλλά από θυμό.
Άρης: "Δεν μιλάς εε? Πρωτα έκανες την χαλαστρα και μετά δεν μιλάς. Μήπως ζηλεύεις την Κατερίνα?"
Αναστασια: "Γιατί να την ζηλεύω?"
Άρης: "Μήπως επειδή αυτή ειχε την ευκαιρία να γευτεί το θεϊκό κορμί μου?"
Αναστασία: " Δεν υπάρχει λογος να ζηλεύω, πόσο μάλλον να τη ζηλεύω επειδή φασωνοσασταν"
Άρης: "Οχου, σκασε πια. Απλά ζητά μου συγγνωμη."
Παιδιά, όχι. Δεν το ειπε αυτό.
Αναστασια: "Α μαλιστα. Ακούστε να δείτε κύριε Παπαδόπουλε, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να απολογηθώ για αυτο που έγινε, πόσο μάλλον να απολογηθώ σε εσένα και το τσουλι σου..."
Άρης: "Δεν θα την ξαναπείς ετσι!"
Αναστασια: "Γιατί τι θα κάνεις ακριβώς? Θα με βρίσεις, θα μου κάνεις τη ζωή κόλαση ή θα με χτυπήσεις? Κάντο. Χτυπά με. Ούτως ή άλλως ότι εικόνα είχα για εσένα, έχει πια χαλάσει, ένα χαστούκι δεν θα αλλάξει τίποτα."
Άρης: "Δεν θα σε χτυπούσα ποτέ"
Αναστασια: "Τουλάχιστον έχεις λίγη τσίπα επάνω σου. Το μόνο καλό σου μέχρι στιγμής."
Άρης: "Ώστε αυτό πιστεύεις? Οτι δεν έχω τίποτα καλό επάνω μου?"
Αναστασια: " Ναι λοιπόν, αυτό πιστεύω. Δεν έχεις απολύτως τίποτα καλό επάνω σου. Ούτε χαρακτήρα, ούτε ευγένεια, ούτε προσωπικότητα ούτε τίποτα. Ένας μαλακας είσαι που το μόνο που του δίνει ευχαρίστηση είναι να με βλέπει να ποναω με κάθε του λέξη. Δεν θέλω ούτε να σε ξέρω"
Δεν τον άφησα να απαντήσει. Του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα και ανέβηκα πάνω. Αυτή την φορά δεν έκλαψα. Κατι είναι κι αυτό...
Έλλη: "Καλά ρε Άννα, τι έγινε και ακούγονταν φωνές?"
Αναστασια: "Ο Άρης ήταν."
Έλλη: "Τι ήθελε εδώ Ο πουστης?"
Αναστασια: "Ήθελε λέει να του ζητήσω συγγνωμη που τον διέκοψα το πρωί."
Έλλη: "Αν τον πιασω στα χέρια μου το κερατα..."
Αναστασια: "Μην αγχώνεσαι, το τακτοποιησα εγώ"
Έλλη: "Μπράβο κοριτσαρα μου! Να σου Πω, δεν παραγγέλνουμε λέω εγώ γιατι μας βλέπω να μένουμε νηστικές απόψε?"
Αναστασια: "Πίτσα ή σουβλάκια?"
Έλλη: "Σουβλάκια!"
Είπε σαν μικρό παιδί και πήγα να παραγγείλω. Σκέφτηκα ότι αντέδρασα σωστά σημερα και ότι όλη αυτή η κατάσταση με έκανε να νιώσω καλύτερα. Μπράβο μου!
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Γεια σας παιδιά! Συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω αλλά είχα εξετάσεις και καταλαβαίνετε. Ελπίζω το σημερινό κεφάλαιο να σας άρεσε. Γράψτε μου κάτω στα σχόλια να μου πείτε πως σας φάνηκε. Πατήστε και το αστεράκι. Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο, που ελπίζω να έρθει σύντομα. Φιλάκια!❤
Xoxo💋
Lots of love, the dancer❤
