~4~
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Χτες το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Στριφογυρνουσα σαν τη σούβλα πάνω στο κρεβάτι μου χωρίς να μπορώ να κοιμηθώ. Ένα πράγμα μου γυριζε στο μυαλό.
Εκεινος.
Εκεινος και τα λόγια του.
Εκεινος και οι πράξεις του.
Εκεινος και το άρωμα του.
Την στιγμή που με έπιασε και με φίλησε με έκανε να νιώθω ξεχωριστή και όμορφη για πρώτη φορά στην ζωή μου.
Στην θύμησή αυτής της στιγμής, πήγα να βρω την Έλλη στο προαύλιο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Αναστασία: "Καλημέραααα!"
Έλλη: "Καλημέρα. Τι συμβαίνει εδώ?"
Αναστασία: "Σαν τι να συμβαίνει κολλητουλα μου?"
Έλλη: "Απαπαπα, τωρα δεν μου βγαζεις από το μυαλό ότι κάτι συμβαίνει. Και κολλητουλα και χαμόγελο, αυτό παραπαει. Έλα λεγε με λεπτομέρειες τι έγινε και είσαι λες και γνώρισες τον Dylan O' Brien."
Αναστασία: "Αγάπη μου αν τον είχα γνωρίσει, τωρα θα είχα κεράσει γλυκά όλο το σχολειο και θα ανακοίνωνα τον γάμο μου μαζί του. Τώρα τι έγινε εχθές, είναι άλλο θεμα."
Έλλη: "Όχι άλλο θεμα κουκλίτσα μου, εδώ θα κάτσεις και θα μου τα πεις."
Αναστασία: "Οχου τι κρίμα, χτύπησε το κουδούνι. Θα τα πούμε στο επόμενο διαλειμμα" είπα μόλις άκουσα το κουδούνι να χτυπάει.
Έλλη: "Δεν θα μου τη γλυτώσεις μουσιτσα, εγώ εδώ θα είμαι."
..................................................................
Περιττό να πω ότι σε όλο το μάθημα χάζευα τον Αρη και παίζει να με πήρε χαμπάρι και 5 φορες.
Αλλά δεν βαριέσαι, αξιζε τον κόπο.
Καθώς κατέβαινα τις σκάλες, ένα χέρι ένιωσα να με τραβαει.
Και ναι, μαντέψτε.
Δεν ήταν άλλος από την μια και μοναδικη, Έλλη Παπασωτηριου.
Έλλη: "Πάμε ήσυχα ήσυχα στις τουαλέτες να μου πεις τι έγινε , πριν σε παρουν τέσσερις. Προχωρα!" μου είπε όλο νευρα μάλλον επειδή πριν την άφησα συξυλη χωρίς να της πω τιποτα.
Αναστασία: "καλε τι με τραβάς ετσι, δεν είμαι γιδα"
Έλλη: "Και γιδα εισαι, και μοσχαρα είσαι, και ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΗ κι από όλα! Τώρα λεγε γιατι είσαι τόσο χαρούμενη"
Πριν προλάβω να μιλήσω, άκουσα κατι αναστεναγμους από την τελευταία τουαλέτα. Παραξενευτηκα η αλήθεια είναι και έκανα να πάω να δω ποιος ηταν.
Έλλη: "Αναστασια, η περιεργεια σκότωσε τη γάτα"
Αναστασία: "Ναι αλλά εγώ είμαι πιο προσεκτική από την γάτα, οπότε θα πάω να δω"
Έφτασα σιγά σιγά κοντά στην τελευταία τουαλέτα και έστησα αυτι για να καταλάβω ποιος ηταν.
Το μόνο που άκουγα όμως ήταν αγκομαχητα και κοφτές ανάσες. Σε κάποια φάση όμως άκουσα καθαρά μια φωνή.
Φωνή: "Αχ Κατερίνα μην με καυλωνεις ετσι γιατι δεν το έχω σε τίποτα να σε πάρω πάνω στον νεροχύτη, τόσο δυνατά που θα σε κάνω να ουρλιαζεις"
Αυτή η φωνή.
Την ξέρω αυτή την φωνή.
Αυτή είναι η φωνή που με βρίζει κάθε φορά που κάνω λάθος βήμα.
Αυτή είναι η φωνή που με γέμιζε με γλυκόλογα εχθές το βράδυ στην πλατεία.
Αυτή είναι η φωνή του Αρη.
Αναστασία: "Έλλη. Εκεί μέσα είναι ο Άρης. Είμαι σίγουρη." είπα με τρεμάμενη φωνή και έκανα να ανοίξω την πόρτα.
Δεν έκανα λάθος. Ο Άρης ήταν. Ο Άρης με την Κατερίνα και έκαναν αίσχη μέσα στις τουαλέτες του σχολείου.
Κατερινα: "Έλεος ρε Ανα, πάντα εμφανίζεσαι τις πιο ακατάλληλες στιγμές, ηλιθια!"
Δεν εκανα τιποτα για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Καθόμουν εκεί ακίνητη, αμίλητη.
Άρης: "Μπορείς να μου πεις γιατί είσαι ακόμα εδώ... Και γιατί κλαις?"
Έκλαιγα? Ναι, έκλαιγα. Χωρίς να το καταλάβω, χωρίς να κάνω ήχο. Απλώς έκλαιγα.
Σκουπισα τα δάκρυα μου κι έφυγα από εκεί μέσα.
Πήγα επάνω και έβαλα μια απουσία στον εαυτό μου κι έφυγα από το σχολείο. Πήγα σπίτι.
...............................................................
Και που πήγα τι κατάλαβα?
Απλά καθόμουν πάνω στο κρεβάτι μου κλαίγοντας και τρώγοντας παγωτό.
Εκεί που ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να φέρω κι άλλο παγωτό, χτύπησε η πόρτα του δωματίου μου.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Γεια σας! Έφτασα κιόλας στο 4ο Κεφάλαιο. Ξερω είναι λιγο βαρετή η ιστορία μου, αλλά προσπαθώ όσο γίνεται να την κάνω καλύτερη.
Στην φωτογραφία μπορείτε να δείτε την Κατερίνα. Γράψτε μου από κάτω πως σας φάνηκε και αν πατουσατε και το αστεράκι, θα γινόμουν έξτρα χαρούμενη! Τα λέμε στο επόμενο, φιλάκια!❤
Xoxo💋
Lots of love, the dancer❤
