Bir Demet Papatya

TANITIM

kafamı yattığım yerden yerden kaldırıp etrafıma bakındım  havada kavurucu bir güneş olmasına rağmen rüzgar tenimi okşarcasına esiyordu her yerde yeni çıkmaya başlamış papatyalar vardı,bembeyazdı. Burası kafa dinlemek için geldiğim tek yerdi benim için burası huzurdu, huzuru bulabilidğim tek yerdi. Adımın papatya olmasından son derece gurur duyuyordum bana bu ismi annem vermişti. onun bana verdiği en güzel hediyeydi. Annemin en sevdiği çiçekti papatya ama annem hiç bir zaman papatyaları bu kadar çok sevmesinin asıl nedenini söylememişti. Her defasında papatyanın saflığı ve masumluğu anlattığını söyleyerek beni "papatyam" diye severdi. Benim de her zaman masum bir kız olmamı isterdi. Teyzem de her zaman masum bir güzelliğimin olduğunu söyleyip dururdu. Sanırım masumluk, beni anlatan kelimeydi. Bu düşüncelerden sıyrılarak yanımda ki papatyalardan bir tane kopardım ve her zaman yaptığım gibi yapraklarını tek tek kopartarak kendi kendime "seviyor,sevmiyor" diye saymamaya başladım. En son yaprağa geldiğim de "sevmiyor!" diyerek elimde kalan  dalı bir kenara fırlattım.  "seviyor" duyduğum o tanıdık ses ile arkamı döndüm ben ona şaşkınca bakarken o çoktan yanıma gelip benim yaptığım gibi ayaklarıyla bağdaş kurmuştu. Gözlerimin içine baktı ve "o papatyaları seviyor" diyerek bir papatya koparttı ben ne yapıcak diye onu izlerken saçlarımı geriye atarak kulağımın  arkasına elindeki papatyayı sıkıştırdı. o anda utanarak başımı önüme eğdim bir anda çenemde hissettiğim elleriyle başımı yukarı da buldum koyu mavi gözleriyle beni izliyordu. Birbirimize çok yakındık nefeslerimiz birbirine çarpıyordu ne yapacağımı bilemedim ve aniden kafamı onun boynuna gömdüm bir süre sonra belimde hissettiğim elleriyle ona daha çok sokuldum o geriye doğru yatınca bende istemeden ona uydum kafamı kaldırmadan göğsünde yattım. 

Nefes alışverişlerimizden başka hiç bir şey duyulmuyordu  yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başlarken tek duyabildiğim bana "seni seviyorum papatyam" diye fısıldayışıydı.