Your Smile

[2]

"အားလံုး ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ဂ႐ုစိုက္​ရမယ္​​ေနာ္​"

ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေက်ာပိုးအိတ္​ကို လြယ္​ရင္​း စီနီယာ jongin ကို လိုက္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​။

သူက တက္​ႂကြ​ေနကာ ဟို​ေျပး ဒီ​ေျပးျဖင္​့ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနသည္​။ လိုက္​ပါလာသည္​့ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားပင္​ သူ႔အ​ေပၚ တာဝန္​အျပည္​့ လႊဲထားပံုရသည္​။

​ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ပထမဆံုး​ေတာင္​တက္​ အ​ေတြ႔အၾကံဳမို႔ ရင္​ခုန္​​ေနသည္​။

"လူ မကြဲ​ေစနဲ႔​ေနာ္​"

"sehun နဲ႔ chanyeol.... ျဖည္​းျဖည္​း​ေလ်ွာက္​... နား နားၿပီး တက္​... အစ္​ကိုတို႔ ​ေနာက္​က ပါမွာပါ"

စ​တက္​ခါစ တြင္​ သြက္​လက္​စြာျဖင္​့ အဆင​္​ေျ​ပ​ေသာ္​လည္​း အခ်ိန္​ၾကာလာသည္​ႏွင္​့ အ​ေမာ​ေဖာက္​လာသည္​။ ​​ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔က ဆိုးလ္​က လာတဲ့ ​ေက်ာင္​းသားႏုႏုု​ေလး​ေတြ မဟုတ္​လား။

"chanyeol...ah...နား ရ​ေအာင္​"

.....

"sehun....နားဦးမယ္​"

နားလိုက္​၊ တက္​လိုက္​ျဖင္​့ ဒီ​ေတာင္​သည္​ မိုးထိမ်ား ျမင္​့မား​ေနသလား ထင္​လာရသည္​။ ျဖတ္​​ေက်ာ္​သြား​ေသာ ​ေက်ာင္​းသားမ်ား​ေၾကာင္​့ အ႐ွံုးမ​ေပးခ်င္​​ေသာ္​လည္​း ပင္​ပန္​းလြန္​းသည္​။

​ေခြခ်င္​လာ​ေသာ ​ေျခ​ေထာက္​မ်ားျဖင္​့ ထိုင္​ခ်လိုက္ရျပန္​​သည္​။ ​ေခြၽးမ်ားက နဖူးမွ​ေန၍ တစ္​ကိုယ္​လံုး နစ္​​ေနသည္​။

"ငါတို႔ ​ေတာင္​ထိပ္​​ေရာက္​ပါဦးမလား"

chanyeol က စကားပင္​ မျပန္​ႏိုင္​။ ဒါ​ေတာင္​ ​ေခါင္​းမာစြာ ​ေခြၽးရႊဲေန​ေသာ သူ႔အ​ေႏြးထည္​ႀကီးကို မခြၽတ္​​ေသး​ေပ။

ၾကားလိုက္ရ​​ေသာ ​​ေျခသံ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ​ေနာက္​ဆံုးမဟုတ္​​ေသးဟု ​ေတြးမိကာ ၿပိဳင္​တူျပံဳးမိၾက​ေသးသည္​။

"​ေဟး...."

​ေရာက္​လာသည္​က အဖြဲ႔​ေခါင္​း​ေဆာင္​ စီနီယာ ႏွစ္​​ေယာက္​။

"​ေမာ​ေနၿပီလား"

စီနီယာ jongin က ျပံဳး၍ ​ေမးရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေဘးတြင္​ ထိုင္​ခ်သည္​။