Weerwolf nazi's

De ogen

Het is vandaag een mistige dag. Je hoort van een afstand een troep nazi's lopen. Dylan zit op een bankje op een grasveld te genieten van een broodje frikandel. Hij vraagt zich af hoeveel mensen er aan komen lopen. Ze komen steeds dichterbij en hij ziet uit het niks twee rode ogen. Hij denkt bij zich zelf "hoe kan dat? dat is onmogelijk". Als ze steeds dichterbij komen ziet hij goud-gele ogen. "Zouden dat weerwolven zijn? Nee dat is onmogelijk werewolven bestaan niet!" Als de troep dichterbij komen worden hun ogen weer normaal. "Zie je het was maar mijn fantasie". Snel belt hij Charmain op " je raad nooit wat ik heb gezien! Er kwam een troep nazi's met weerwolf ogen." Charmain antwoord" nee joh je bent echt gek geworden dat kan toch niet." "Als je me niet gelooft kom dan maar naar mij toe." Dylan hangt op en Charmain belt met een brede lach Anna op. Charmain legt tegen Anna uit wat Dylan heeft vertelt en samen gaan ze naar hem toe. Eenmaal aangekomen zegt Dylan tegen zijn vrienden" als we nou snel zijn kunnen we ze nog inhalen." En samen gaan ze op pad.