De Fee van Nemfia

Hoofdstuk 1

Ergens op een onbekende plek en op een onbekende tijd, is een onbekend koninkrijk: Nemfia.

Misschien ligt het dichtbij, misschien ver, ver weg.

Misschien is Nemfia wel verleden, heden of zelfs toekomst.

Nemfia heeft vele geheimen.

Dit koninkrijk valt onder de heerschappij van koningin Relzasiba Calaiña Elselvama.

Een prachtige fee vol van wijsheid.

In Nemfia heten de burgers elfen en de koninklijk familie in zijn totaal heet Fellanemfiña.

De koning of koningin heet Fee.

Dit verhaal gaat over de fee van Nemfia: Calaiña.

Op een zeker moment in Nemfia breekt de zon door als teken om te ontwaken.

Er wordt bij Calaiña op haar slaapkamerdeur geklopt.

Het koninklijk ontbijt staat klaar.

Calaiña hijst zich in haar ochtendjurk.

Het is buiten al aardig opgewarmt en haar voeten zijn al lichtelijk opgezwollen als Calaiña haar schoenen aan probeert te krijgen.

Maar natuurlijk lukt het de Fee.

Ze haalt even snel de borstel door haar haren en zet er een Tarisroos in.

Calaiña slaakt een diepe zucht en begint dan aan de wandeling naar de eetzaal.

Vanwege de grootte van het paleis is het soms even lopen van A naar B.

En als je slaapkamer in een uithoek ligt ben je ook wel een beetje benadeeld.

Eenmaal bij de eetzaal aangekomen is er niemand behalve Calaiña zelf te bekennen.

Verdwaasd kijkt ze om zich heen.

Er komt een dienstmeisje aangesneld.

"Fee, fee iedereen is bij uw vader. Hij werd plotseling ziek!"

Zonder ook maar één woord te zeggen rent Calaiña naar de slaapkamer van haar vader.

Giroyon, Calaiña's broer en Leighlyn Calaiña's zus zitten op het bed van haar vader.

Het was niet nodig kom te praten, gezichtsuitdrukkingen zeiden genoeg.

Er wordt op de deur geklopt.

Het dienstmeisje van zojuist wil Calaiña graag

spreken.

Calaiña komt naa haar toe.

"Kom" zegt het dienstmeisje.

Samen lopen ze naar buiten, de paleistuin in.

"Weet u, de elfen hebben het zwaar.

De lonen zijn te laag in de plukkerijen en de belastingen vinden sommige elfen te hoog."

Calaiña zegt niets.

"Ik hoorde zelfs over een opstand. De elfen gaan er steeds verder op achteruit en willen het niet langer zo."

"En wat denk je dat ik eraan moet doen?" vraagt Calaiña.

"...ik stel voor dat u met de elfen zelf gaat praten." antwoord het dienstmeisje.

Calaiña knikt en samen lopen ze nog een stukje verder door de paleistuin.