Hoofdstuk 2

146 14 4
                                    

Het is laat in de avond en Calaiña

zit op haar bed door het raam naar buiten te staren.

Het regent.

Dat hadden de bloemen wel even nodig.

Ze is na de wandeling met het dienstmeisje nog even bij haar vader  geweest.

Hij zei haar dat hij trots op haar was

en altijd van haar zal blijven houden.

En hij wilde graag dat ze samen met haar moeder goed voor Giroyon en Leiglyn wilde zorgen.

Het was een raar moment.

Het was net zo'n praatje alsof er iemand dood ging.

Maar haar vader gaat niet dood.

Althans dat hoopt ze.

Nu zit Calaiña op haar bed te kijken naar de regen die uitde lucht naar beneden valt en op de grond uit elkaar spat.

Maar vooral denkt ze.

Ze denkt over hoe het zou zijn als haar vader er niet meer was.

Stil zou het zijn.

Stil, aan de eettafel waaraan hij altijd grapjes maakte en je zo je zorgen deed vergeten, ookal was het maar voor heel even.

Als er een nachtegaal begint te zingen rolt er een traan over de wang van Calaiña.

Ze besluit te gaan slapen.

Als de volgende dag eindelijk aanbreekt ligt Calaiña nog heerlijk te slapen.

De heldere zonnestralen schijnen door het venster op haar gezicht.

Er wordt op de deur geklopt.

Geen reactie.

Nogmaals word er geklopt.

"Relza?" zegt Leighlyn, alleen zij noemt haar zo.

"Relza ben je wakker?"

Nog steeds geen reactie.

Leiglyn doet de deur open en loopt naar binnen.

Voorzichtig gaat ze op het bed van Calaiña zitten.

"Psst...wakker worden zus" zegt ze.

Calaiña knippert met haar ogen en geeuwt.

"Ook goedemorgen Leighlyn"

Beide lachen ze.

_________________________

Comments plz if you wanna

Love you all♥

De Fee van NemfiaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu