Claire's Pov
Hindi ko alam kung ilang oras na akong naghihintay dito sa waiting shed, pero feel ko mga 2 hours na ako dito. Feel ko lang. Feelingera kasi ako.
Nag mumukha na tuloy akong kawawa dito, ang katabi ko naka touch screen while me? Wala. Ni keypad wala. Kaya di ko alam ano oras basta alam ko 10am nandito na ako. Mag tanong kaya ako? Ihh nahihiya ako ihh.
Nilingon ko ang katabi kung babae sa kanan ko. She looks tired while looking at her phone. Magtanong kaya ako dito?
"Ahm.. Ate, pwede magtanong?" Tanong ko sa kanya, bigla siyang lumingon na nakakunot ang noo. Wtf? Bat ang beauty niya? Nakakahiya naman sakin.
"Nagtanong kana" sagot niya. Alam ko atih. Tuktukan kaya kita. Hmmp.
"Ahm ano oras na po?" Diritsyahan kong tanong. Baka barahin niya ulit ako, baka di nako makapagpagpigil at barahin ko rin siya edi mag babarahanan na kami. Wag na. Tama ng kanal nalang ang mag bara.
"11:59" maikli niyang sagot. Wtf? Bat wala pa ang sundo ko? Ang sabi niya 11 darating na siya?!. Yan ang sabi niya nung nanghiram ako ng cellphone sa kapitbahay namin sa probinsya. Mahina signal pero choks.
"Ah sige thanks po" Sagot ko sa kanya at tumayo. Mag lalakad nalang ako. Walang hiya siya! Binitbit ko ma ang maleta kung prenenda pa ng kapit bahay ko. Hindi na niya kinuha ulit sakin nalang daw.
Hahakbang na sana ako ng biglang may bumusina sakin. Wow. Sakin talaga? Malala na yata ako.
"I'm sorry Im late cuz! Traffic eh" Sabi ng taong walanghiya na nagmamaneho ng kotse. Finally! Dumating narin si walanghiyang pinsan.
"Ezz okey" sagot ko sabay abot sa kanya ang maleta. Wala ng hiya hiya to. Haha. Mahal naman ako nito eh
Kinuha niya ang maleta at pinasok sa kotse. Agad niya akong tinignan mula ulo hanggang paa. Wow.
"Anyare pinsan? Namulubi kaba't ganyan ang suot mo? Where's your phone by the way? I've been calling you several times" Tanong niya. Boom, hindi ko naisip yun! Magtatanong pala to. Shet. Pano kung sabihin niya kang mommy ito? Shet. Shet. Shet.
"Ahh.. Eh. Ehmm. Err" Yun sana maintindihan niya sagot ko. Hehe.
"Wag mung sabihing naglayas ka?" Tanong niya. Yumuko lamang akot di sumagot. Wag daw sabihin edi wag.
"Kaya pala! Kaya pala tawag ka ng tawag! And look at your clothes, muka kang basahan. And I notice your maleta! Hiniram mo ba yun? San ka tumira sa loob ng isang buwan kung ganoon?" Sunod sunod niyang tanong. Kailan pa siya naging manghuhula? Tumpak kasi lahat.
"Lumayas ako kasi secret. Wag muna ngayon. I throw my phone and I lived in squater area" Tapat kung sagot.
Lumayas ako kasi may tinatakbuhan ako. At di ko pwedeng sabihin kang pinsan ngayon. He'll freak out.
Just wait. Babalik ako, at sa pagbalik ko, who you ka talagang hayup ka.
"What?! Bat di moko tinawagan agad?! Alam bato ng mama't papa mo na lumayas ka?! Where's your boyfriend? siya ba ang rason bat ka lumayas?! Did he hurt you?"
Sunod sunod niyang tanong. Manghuhula talaga tong si pinsan. Proud cousin here!
"No and Yes. No hindi alam nila mama, ofcourse! Sinong tangang lalayas na magpapaalam diba? Utak pinsan. " Sagot ko sa kanya sabay turo pa sa utak ko. Hays. Tatanong tanong obvious naman ang sagot. Dzuhh.
"Umayos ka Clair ha! Babatukan kita eh! Ano naman ang yes?! Tama akong sinaktan ka ng boyfrie--"
"Oo. At di pako handang sabihin. Please help me insan. I really need your help right now! Please" Nag puppy eyes pa ako sakanya nyan. Please. Please. Please.
"Bahala ka sa buhay mo. Dadalhin kita sa states kung ganyan. " Wetwewww. Mag eestates daw kami. Ahihihi
"Okay" sagot ko't lumakad na. Pero hinila niya ako ulit paharap sa kanya
"And promise me na pag bumalik ka dito di muna tatakbuhan ang problema mo. I will changed you from your head down to your toe. Not only physically but mentally." Seryoso niyang sabi.
"You dont have to tell me. I know what I am doing. I'll go with you. I want to changed myself. And if I'll go back here, I will not be the same fragile, scared like a kitten, and uto-uto Claire De Guzman anymore." Sagot ko sa kanya.
Just wait here asshole. You'll taste my anger someday.
"Good. " Sagot ni insan. Ito talaga ang pinakahihintay niya eh. Ang maging iba ako. Lagi nalang kasi akong nasasaktan. Pero wala yun sakin noon. But he provoked me. He hurt me. Ibang ibang siya sa lahat ng nanakit sakin.
I just smiled and walk towards his car. I seat beside him, at habang nag babyahe kami di ko mapigilang ngumiti sa tuwing naiisip kung pumunta sa states, at ang mga plano ko sa kanya.
I can't wait anymore. I'm looking forward to that day jerk.
-
-
-
Dabstalker~
