"Are you ready Claire? " Tanong ni insan sakin while driving.
Ready? Ako? Ni hindi ko nga plinanuhan yung paglalayas ko one month ago, eh pinashook kasi yun. Ito pa kaya? Now pa ako di ma ready? Kung ano mang mangyayari ngayon ay ready ako. Expect the Unexpected ika nga nila.
"Insan Earth to. Earth" Agad akong na tigil sa pag momonologue ko dahil sa boses ni insan. Panira. Tsk.
"Yeah. Ready akong makasama ang bagong bwesit sa buhay ko" Sabi ko sa kanya habang nakatingin lamang sa harap
"Hoy Claire, baka nakakalimutan mo sakin ka tutuloy ngayon! At ako pa mag aayos sa passport mo para lang maka sama ka sakin sa states! Tapos ganyan lang sasabihin mo. Hmp. Iuwi nalang kaya kita? " Nagtatampong sabi niya. The heck? Iuuwi? No way. Not now please
"I'm just joking Vince, your very handsome cousin. Ang swerte swerte ko sayo insan. Kaya labs kita eh! " Sabi ko sa kanya na sabay ngiti ng pag katamis tamis na parang nag eendorse ng colgate.
"Yan! Tama yan insan. Patuloy mo lang yan, ang sarap sa tenga eh. " Proud niyang sabi. Yan gusto ko sa kanya. Madaling mabiro, lumalaki ang ulo. Pag nag aaway kami niyan kaunting bola lang at magiging okay nakami. Uto-uto kasi.
Parang ako. Madaling mabiro. Uto-uto.
Nanahimik lamang ako't tumingin sa gilid. Naalala ko naman kasi siya. Naalala ko naman ang bagay na naging simula namin. Nung oras na naging uto-uto ako.
--
"Baby wake up. Malalate kana sa school. First day na first day panaman"
"Yes mommy" I answered bago dumeretso sa banyo ko at ginawa ang daily routine.
Habang nag susuot ako ng uniform di ko maiwasang isipin ang mga bagong mukha na makakasalamuha ko. Grade 11 na ako. Bagong school. Bagong classmates, bagong environment at bagong friends.
Friends nga ba? Bagong plastic na makakasalamuha nanaman.
I smiled at that thought. Bagong polution.
Nag lalakad na ako sa may corridor sa school namin ng may napansin ako. They're all looking at me. Or nag aassume nanaman ako? Assumera panaman ako.
"Omgygosh friend she's ugly" Bulong ng isang babae. Obviously ako pinaguusapan.
Some people says I'm pretty, pero di ako naniniwala. Kadalasan sa nakakasalamuha ko'y sinasabing ang pangit ko't di nababagay maging anak ni Kael De Guzman at Reyanna De Guzman.
Who would have thought? Ang magulang koy magaganda't gwapo. Sobrang maganda't gwapo. While me? Mukhang basahan. Im now wearing my lose T-shirt so as my jeans and a rubber shoes. Mukha akong hip-hop member. Kulang nalang malalaking kwentas at iba pa.
My mom always bought me dresses, jewelries and etc. But I'm not comfortable with those clothes. I am more comfortable with this attire. Wearing lose from head to toe. Kulang nalang Eye-Glasses at braces para mukha na akong nerdy. 21st century nerd. May ganun paba?
Napatawa nalang ako sa kaloob-looban ko sa mga naiisip ko.
I may look like bland but I am a jolly and bubbly person. The problem is mahirap ng maghanap ng totoong kaibigan ngayon. People now a days, mukha ang basehan. If your not pretty, then your not part of the group.
I suddenly miss my friends. I have 2 beautiful friends. True friends. Ewan ko nga bat nila ako kinaibigan, ang alam ko lang ay hindi sila plastic. Kaya lang nag hiwa hiwalay na kami dahil sa ibang bansa na sila nag aaral.
They're studying now at States. Mom suggested that too, pero ayaw kung mahiwalay sa kanila, my father agreed at my decision though. My friends was dissapointed at my decision so as my mom. Gusto lang daw niyang mapabuti ang pag aaral ko. Ako rin naman. Pero ang mahiwalay sa kanila'y hindi ko gusto. I promised my friends that I'll visit them, and they both agreed. I'm so lucky to have a both understanding family and friends.
