A trip can bring love

Part 4♡

Αποβιβαστήκαμε λοιπόν απο το αεροπλάνο.Εγω και η Ζοζεφίν,περπατούσαμε στους διαδρόμους*σχεδόν τρέχαμε*για να πάρουμε τις αποσκευές μας και να φύγουμε από το αεροδρόμιο,να ξεχυθούμε στους δρόμους του Λονδίνου και τις 2 μέρες που έχουμε εκτός δουλειάς να τις περάσουμε όσο πιο υπέροχα γίνεται!

Καθώς φτάναμε στην αίθουσα για την παραλαβή αποσκευών,βλέπουμε απέναντι μας έναν πολύ ωραίο άντρα για μένα τουλάχιστον,να περιμένει και εκείνος τις αποσκευές του με ανυπομονησια.

-Τι κοιτάς εσύ απέναντι με τόση προσοχή?με ρωτάει η Ζοζεφίν πειράζοντας με αφού κατάλαβε πώς μου άρεσε.

-Έλα σιγά απλα ειναι ενας ωραιος αντρας αυτο ειναι ολο!...δηλαδη αμεσως το πονηρο στο μυαλο σου!είπα γελώντας αλλα καρφωθηκα γιατι εδειχνα οτι ηθελα κατι παραπανω.

Καθως περιμένουμε,μετά απο ένα πεντάλεπτο ,άρχισε να με κοιτάει και εκείνος και τον κοίταξα και γώ.Δεν το περίμενα,αλλα ενιωσα κατι τοσο ωραιο και κατι να μου λεει μεσα μου οτι δεν επρεπε να τον αφησω να φυγει,επρεπε με καποιον τροπο να τον γνωρισω.

Ακόμα δεν είχε πάρει κανένας τις αποσκευές του,μας είπαν μάλιστα οτι έπρεπε να περιμενουμε και λιγο!

Ετσι καθόμουν και σκεφτομουν,με την βοηθεια της Ζοζεφιν πως να τον πλησιασω...

Μετα απο λίγο,δεν αντεχα αλλο,ηθελα και ενιωθα οτι επρεπε να του μιλησω!Ετσι πήγα και του εκανα την πιο ηλιθια ερωτηση που θα μπορουσα να του ειχα κανει!

-Περιμένεις τις βαλίτσες σου κι εσυ εε?..γελάω και τον κοιταω καταματα

-Εεε...χαχα..εσυ τι λες να κανω σε αυτην την αιθουσα περιμενω οπως ολοι..με κοιταει και αυτος καταματα..

Τότε ενιωσα τοσο χαζη,τοσο ηλιθια με αυτην την ερωτηση και κοιταξα αμεσως κατω,δειχνοντας αμηχανια.

Μετα απο λιγο ακουω ξανα την φωνη του.

-Τζόναθαν:) μου λεει χαμογελωντας

-Μέριλιν του λέω και γω χαμογελωντας φευγοντας λιγο απο την αμηχανη θεση που βρισκομουν...

Και ετσι αρχισαμε να συζηταμε για το τι θα κανει ο καθενας μας στο Λονδινο,αλλα δεν προλαβαμε να πουμε και πολλα γιατι επιτελους οι αποσκευες εφτασανν...

Εκει ειναι που γελασαμε πολυ!Δειχναμε ολη την ωρα τις βαλιτσες που δεν ηταν δικες μας και πηγαιναμε να τις παρουμε,καθως γελουσαμε γιατι αυτο που καναμε ηταν γελοιο!Σαν παιδια λοιπον,σαν παιδια.

Μολις εφτασαν οι αποσκευες μας τις πηραμε αποχαιρετηθηκαμε,ανταλλαξαμε τηλεφωνα και φυγαμε και οι δυο ενθουσιασμενοι....

Η Ζοζεφιν ολη αυτη την ωρα περιμενε σε μια απο τις θεσεις που διεθετε ο χωρος και μολις με ειδε να γελαω και να κατευθυνομαι προς τα εκεινη,χύμηξε πανω μου

-Θα μου τα πεις ΟΛΑ μου ειπε ενθουσιασμενη...

Και βγηκαμε τελικα απο το αεροδρομιο...καθως αρχισα και γω να της τα διηγουμαι.