Part 3♡

39 5 0
                                    

*τζοναθαν*

Εχω μπεί εδώ και ώρα στο αεροπλάνο και όπως παντα ο πιλοτος εχει αργησει να ερθει,του ετυχε κατι επειγον μας ειπε απο το μεγαφωνο, και σαν Ελληνες που ημασταν καταλαβαμε την δικαιολογια του γιατι ολοι τα ιδια κανουμε.

Αφου απογειωθηκαμε,στο μυαλο μου σκεφτομαι ολα αυτα που εγιναν σημερα το πρωι,και πως τελικα καταφερα να φτασω στην ωρα μου,μετά απο ολη αυτη τη βιασυνη.

Τελικά ανακουφίζομαι όμως.Θελω να δω πως θα ειναι το Λονδινο και αν οι ανθρωποι θα ειναι τοσο στοργικοι και ευγενικοι οπως οι Ελληνες.

Σαν την Ελλαδα ομως καμια.Με διακοπτει ενας κυριος μικροκαμωμενος και γελαστος,σαν να ηξερε τι σκεφτομουν και ετσι του χαμογελασα,και βυθιστικα παλι στις σκεψεις μου.

Ναι δεν ειμαι και πολυ ομιλητικος και αυτο ειναι ελλατωμα λεω απο μεσα μου.Καπως ετσι περναει ένα μισαωρο.

Μετα απο λιγο,σκεφτομαι να βγαλω απο την βαλιτσα μου τον υπολογιστη για να δω κανενα απο αυτα τα χαζά ελληνικά σίριαλ που έχουν παιξει πανω απο 1000 φορες στην τηλεοραση κι ομως ακομα μου αρεσουν!

Αρχίζω να βλέπω,και να που ενα ελληνικο σιριαλ με εκανε να ξεχαστω και φτασαμε πολυ γρηγορα !

Βαζω ξανα τον υπολογιστη στην βαλιτσα και με ενα τελειως χαζο χαμογελο αποβιβαζομαι απο το αεροπλανο!

A trip can bring loveDonde viven las historias. Descúbrelo ahora