"ฮัลโหล เตี้ย อยู่ไหนแล้วววว" ผมโทรหายัยตัวเล็ก เพราะวันนี้วันเปิดเทอม
(จะถึงแล้วๆ พี่อ้วนอย่าเพิ่งเร่งน้องได้ไหม)
"จะถึงของเตี้ยคือตรงไหนครับ?"จะถึงของยัยตัวเล็กเนี่ยมากสุดก็หน้าปากซอยบ้านแหละ
(แฮร่ หน้าบ้านค่ะ) เห็นไหมล้ะ ผมคิดผิดที่ไหนล้ะ
"เรากำลังขับเข้าซอยบ้านเตี้ย รีบๆเลย" ผมว่าแล้วก็ตีไฟเลี้ยวเข้าไปครับ
(ค่ะๆๆ) พอเธอตอบรับผมก็วางสายครับ
อ่า... สวัสดีครับ ผม วี เอง หนุ่มฮอตประจำม. อ้ะๆ อย่าทำหน้าแบนั้นครับ ผมฮอตจริงๆ การันตีด้วยตำแหน่งเดือนมหาลัยเลยครับ แต่ยัยตัวเล็กมันชอบเรียกผมว่าอ้วน เพราะเมื่อก่อนผมอ้วนครับถึงเดี๋ยวนี้จะไม่อ้วนแล้วก็เถอะ แต่ก็ยอมครับ อ่อ มะกี้คนที่ผมโทรหาชื่อตัวเล็ก แต่ผมเรียกว่า เตี้ย มันตัวเตี้ยครับ ถึงจะเตี้ยแต่มันก็เป็นดาวมหาวิทยาลัยครับ
ถึงหน้าบ้านยัยตัวเล็กแล้วครับ
ปี๊น ๆ ๆ
"มาแล้วๆๆๆ"ยัยตัวเล็กเปิดประตูขึ้นมานั่งครับ
"ว่าแล้วว่าวันนี้เตี้ยต้องสาย ถ้าเราไม่มารับเตี้ยจะไปยังไงหืม?"ผมพูดแล้วก็ออกรถ
"ก็แท็กซี่ไง"ยัยตัวเล็กตอบแล้วหันมายิ้มไม่สำนึกจริงๆเลย
"แน่ใจว่าจะนั่งแท็กซี่ไป"ผมมองยัยเด็กเตี้ย
"ก็... รถเมล์ก็ได้งั้น"ยังไม่หยุดเถียงอีกจริงสิน้า ยัยเด็กนี่ ผมเงียบไม่ตอบแล้วมอง
Tualek talk
งื้อออ พี่อ้วนอย่ามองน้องตัวสายตาแบบนั้นน น้องกลัวแล้วว
"ขอโทษ.. ก็มันไม่ชินนี่น่าเมื่อคืนไม่ได้นอนดึกเลยนะ" ไม่ดึกจริงๆนะแค่เกือบโต้รุ่งเอง
".."
"ตอบน้องหน่อยน้า"ฉันมองด้วยสายตาอ้อนๆ
"เฮ้อ ไม่ต้องมามองด้วยสายตาแบบนั้น" พี่อ้วนว่าแล้วเอามือที่ไม่ได้จับพ่วงมาลัยมาขยี้หัวฉัน นั้นเท่ากับหายงอนฉันแล้วว555555
YOU ARE READING
เพราะเราคือเพื่อนสนิท
Roman d'amourฉันดันชอบเขาซะได้ทั้งที่พยายามไม่หวั่นไหวแล้วนะ แต่สุดท้ายก็ชอบเขา แต่ทำยังไงได้ล้ะ ฉันยังไม่พอที่จะเสียเพื่อนสนิทคนนี้ไปนะ คงต้องเป็นเพื่อนกันตลอดไปสินะ