เพราะเราคือเพื่อนสนิท

บทนำ

"ฮัลโหล เตี้ย อยู่ไหนแล้วววว" ผมโทรหายัยตัวเล็ก เพราะวันนี้วันเปิดเทอม

(จะถึงแล้วๆ พี่อ้วนอย่าเพิ่งเร่งน้องได้ไหม)

"จะถึงของเตี้ยคือตรงไหนครับ?"จะถึงของยัยตัวเล็กเนี่ยมากสุดก็หน้าปากซอยบ้านแหละ

(แฮร่ หน้าบ้านค่ะ) เห็นไหมล้ะ ผมคิดผิดที่ไหนล้ะ

"เรากำลังขับเข้าซอยบ้านเตี้ย รีบๆเลย" ผมว่าแล้วก็ตีไฟเลี้ยวเข้าไปครับ

(ค่ะๆๆ) พอเธอตอบรับผมก็วางสายครับ

อ่า... สวัสดีครับ ผม วี เอง หนุ่มฮอตประจำม. อ้ะๆ อย่าทำหน้าแบนั้นครับ ผมฮอตจริงๆ การันตีด้วยตำแหน่งเดือนมหาลัยเลยครับ แต่ยัยตัวเล็กมันชอบเรียกผมว่าอ้วน เพราะเมื่อก่อนผมอ้วนครับถึงเดี๋ยวนี้จะไม่อ้วนแล้วก็เถอะ แต่ก็ยอมครับ อ่อ มะกี้คนที่ผมโทรหาชื่อตัวเล็ก แต่ผมเรียกว่า เตี้ย มันตัวเตี้ยครับ ถึงจะเตี้ยแต่มันก็เป็นดาวมหาวิทยาลัยครับ

ถึงหน้าบ้านยัยตัวเล็กแล้วครับ

ปี๊น ๆ ๆ

"มาแล้วๆๆๆ"ยัยตัวเล็กเปิดประตูขึ้นมานั่งครับ

"ว่าแล้วว่าวันนี้เตี้ยต้องสาย ถ้าเราไม่มารับเตี้ยจะไปยังไงหืม?"ผมพูดแล้วก็ออกรถ

"ก็แท็กซี่ไง"ยัยตัวเล็กตอบแล้วหันมายิ้มไม่สำนึกจริงๆเลย

"แน่ใจว่าจะนั่งแท็กซี่ไป"ผมมองยัยเด็กเตี้ย

"ก็... รถเมล์ก็ได้งั้น"ยังไม่หยุดเถียงอีกจริงสิน้า ยัยเด็กนี่ ผมเงียบไม่ตอบแล้วมอง

Tualek talk

งื้อออ พี่อ้วนอย่ามองน้องตัวสายตาแบบนั้นน น้องกลัวแล้วว

"ขอโทษ.. ก็มันไม่ชินนี่น่าเมื่อคืนไม่ได้นอนดึกเลยนะ" ไม่ดึกจริงๆนะแค่เกือบโต้รุ่งเอง

".."

"ตอบน้องหน่อยน้า"ฉันมองด้วยสายตาอ้อนๆ

"เฮ้อ ไม่ต้องมามองด้วยสายตาแบบนั้น" พี่อ้วนว่าแล้วเอามือที่ไม่ได้จับพ่วงมาลัยมาขยี้หัวฉัน นั้นเท่ากับหายงอนฉันแล้วว555555