YOLCU

YOLCU

1.Bölüm

''Fırat bırak ablanın valizini.'' Annem telaşla otobüslerde göz gezdirirken babam bana sarılmakla meşguldü.

''Gözüm hep üzerinde olacak haberin olsun.'' Babam gülerek mırıldanırken tebessüm ettim.

''Haberim var Baba.'' Fırat içten bir sarılmayla kemiklerimi kırmayı hedeflemişti besbelli.

''Ablaların en güzeli.Ankaraya gidince mutlaka ara.'' Saçlarını karıştırdım ve perona yaklaşan Ankara otobüsüme baktım.

Annem alnımdan öptü ve sevgiyle sarıldı.

''Herşey gönlünce olsun Adam.Notlarını aksatma.'' 

''Annecim temelli gitmiyorumki.Sadece ailemize yakışacak olan üniversite için.'' Tekrar sarıldı ve Fırata kaş göz işareti yaparak valizimi Muavine vermesini söyledi.

Son kez hepsine bakarak el salladım ve otobüse bindim.

Kolonya kokusu üzerimde iyi bir etki yaratmamıştı.

Burnumu kırıştırarak bilet numarama baktım.

18.

Şimdiden yerleşmiş olan insanlara göz gezdirmeden koltuğuma ilerledim.

Cam kenarı tarafına yerleşmiş olan adamı inceledim.

Pekala bir çocuk olmayabilirim ama benimde takıntılarım vardır.

Yerime oturdum ve molada yer değiştirme isteğimi dile getireceğime dair beynimde not tuttum.

Kirli sakalı ve üstündeki kapşonlu polar yüzünü saklamıştı.Elleri dizlerinde ve sürekli hareket halindeydi.

Onu umursamamaya çalışarak kafamı geriye yasladım.

İstanbul...

Yaz ve sömestr tatilleri dışında ilk defa yuvamdan ailemden bu kadar uzak kalacaktım.

Ailem derslerim konusunda çok sıkıydılar ve geleceğim uğruna herşeyi göze alıyorlardı.

Hepimizin hayali Ada Soysal'ın Boğaziçi Üniversitesi Psikoloji Bölümünü kazanmasıydı.

Lisedeki son yılıma girmiştim.Daha doğrusu 2 haftam vardı.

Ankaradaki en iyi koleje (!) yollanılmış,güzel bir yurda kaydım yapılmış ve banka hesabıma fazla miktarda para yatırılmıştı.

Kötü olan şey arkadaşlarımdan,ailemden ve ya sevgilimden 1 sene uzak kalmam değildi.

İstanbulda sonbaharı yaşayamayacak olmam ve en kötüsü Ankara idi.

Tabiki de kolay alışan bir insan değildim,daha önce gitmiş olmama rağmen delicesine merak ediyordum.

Alibeyköyden çıkmak üzere olan otobüsle beraber gözlerimi sımsıkı kapattım.

''Ada Soysal?'' Gözlerimi kırpıştırarak açtım.

''Evet?'' Muavin elindeki listeye bakarken mırıldandı.

''İnişinizi nerede yapacaksınız?''