Şu dünya öyle bir dünya oldu ki; ne konuşmaya mecalimiz kaldı, nede dinlemeye. Ne yaşamaya gücümüz kaldı, nede yaşanmışlıklara bakmaya. Öyle bir hale getirdi ki şu yalan dünya bizi. Bırak insanın insana tahammül etmesini, insan artık kendine tahammül edemiyor. Surat beş karış, gözler artık insana değil telefona bakıyor. Biri bir kafayı kaldırıp da selam vermiyor. Yani anlatılamayacak derecede kötü haldeyiz. Anlatabiliyorum değil mi derdimi size? Biz bir Müslüman olarak selam vermeyi unuttuk. Biz bir insan olarak tebessüm etmeyi ettirmeyi unuttuk. Şimdi diyeceksiniz ki; tebessüm etmeyi unuttuk ne demek ? Her gün belki de milyonlarca insan gülerken nasıl tebessüm etmeyi unuttuk? Evet doğru. Belki her gün milyonlarca insanın yüzü gülüyor. Peki bu milyonlarca insanın kaç tanesinin yüzü gülerken kalbide gülüyor, tebessüm ediyor. Hiç düşündünüz mü? Hani büyüklerimiz derya hey gidi eski günler hey. Eskiden böyle miydi? İnsan kendinden bezer halde miydi...
NRK
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT SEPETİ
De TodoYAZDIKLARIM BAZEN KAÇMAK, BAZEN YANMAK İSTEYENLERE YAZILMIŞTIR BÜTÜN YAZDIKLARIM BANA AİTTİR.
