belki...
belki benim suçumdu olanlar.
gözlerine bakarken göremediğim onlarca uzaklaşmanın hissiyatını reddetmek, benim suçumdu belki.
soluyamadığım her kokun,
sesinden uzak kaldığım her cümlen,
benim olamadığın her gün,
belki...
olması muhtemel hâyâdan kaçıp, imkansıza tutulmak benim suçumdu.
gözlerine daha uzun bakamamak, konuştuğumuz birkaç saniyelik o anları, senden kaçarak sonlandırmak.
suçumdur, belki.
unutamamak, vazgeçmekten bir haber olmak, benim suçumdur belki.
biter mi bu müebbet?
-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
leyl
Short Storyhiç gelmeyen, gitmişlere ithafen. - yirmi iki mayıs o'nun, bilmediğim ismine baş üstümde yer ayırmıştı. yirmi iki mayıs o'nun benden hiç gitmeyeceğinin kanıtıydı. -
