Broken, just like me.(DUTCH!)

4. Het verleden.

Allereerst, zo zo zo sorry, dat ik een tijd niet heb geupload. Zit geen reden aan, gewoon dat ik ontzettend lui ben en niet lang bezig kan zijn met 1 project, maar alsnog sorry!
En als tweede wil ik even bekend maken welke naam heeft gewonnen van de twee lezers die een reactie hebben achter gelaten! Eerst wil ik even beide personen bedanken die hebben gereageerd, dus @serenaemanuelapose en @irisxedsheeran heeeeel erg bedankt!!!
Maar de naam is geworden....
....
....
....
....
....
....
....
....
....Dat lees je zo in dit nieuwe deel!
Jeeeeh! Ik ben weer eens flauw(gaat vaker voorkomen, sorry😂)
Maar op naar het nieuwe deel!

We zijn net bij "mijn" verblijfplaats aangekomen. Onderweg hebben we een tijdje gekletst en merkten dat we het best goed met elkaar konden vinden. Hij is erg aardig en zit vol humor. Hij vertelde dat hij het stelen enorm haat, maar geen andere keuze heeft. Ik begreep hem meteen en heb toen snel het onderwerp veranderd. 'Wow, je hebt echt een chille plek.' Verteld hij me. 'Ik ben er ook best blij mee. Ik ben hier ook nog maar een dag dus het is zeker ook een goede plaats als je er nog maar net bent.' 'Waarom ben je weggegaan?' Vraagt hij me af. 'Nou, ik had gestolen in een supermarkt en ze hebben de volgende dag foto's opgehangen van camerabeelden, waar ik heel erg duidelijk op te zien ben.' Leg ik hem uit. Hij knikt en heeft het er niet meer over. 'Ik woon hier al vanaf mijn geboorte.' Verteld hij me. 'Mijn ouders zijn altijd best rijk geweest, maar ze waren vaak weg voor het werk, want ja anders konden we ook niet zo rijk zijn geweest. Toen ik 14 jaar was is mijn vader met 39 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longkanker door het roken, mijn moeder is alcolist geworden door het verdriet dat ze had van mijn vader. Ik moest ineens alles doen ik huis, omdat we het personeel niet meer konden betalen. Nog geen probleem natuurlijk, tot mijn moeder begon met gokken en al ons geld vergokte. We konden niets meer betalen dus moesten verhuizen naar een kleiner huisje waar mijn moeder op mijn 19e werd vermoord door mannen van wie ze geld had geleend. Ze willen nu geld van mij zien dus ik moet vaak voor ze werken en hun slachtoffers "opruimen".' Met mijn mond open heb ik zijn verhaal aangehoord. Ik wil hem helpen, iets zeggen of op z'n minst hem een knuffel geven, maar ik lijk versteent te zijn naar zijn verhaal. 'Het spijt me van je ouders, het is vast verschrikkelijk.' Zeg ik uiteindelijk maar. 'Wat is jou verhaal dan? En waarom zwerf je rond als je nog maar 17 bent?' 'Nou, mijn vader heeft me 3 jaar terug op mijn 14e uit huis gezet, omdat hij niet meer voor me kon zorgen.' 'En je moeder dan?' Vraagt hij nieuwschierig. 'Die is overleden toen ik nog een baby was.' 'Oh, sorry. Mag ik vragen hoe het komt dat ze is overleden?' 'Dat doe je nu toch al dus, ja. Ze heeft een ongeluk gehad. Ik kan je niet meer vertellen, want mijn vader wou er niet meer over kwijt, het maakte hem echt kapot.' Leg ik hem uit. Hij knikt begrijpend. 'Maar hoe kan het dan dat je als 17 jarige rond zwerft, je zou dan toch in een pleeggezin moeten?' Vraagt hij meer zichzelf dan mij. 'Ik ben nooit bij de gemeente ingeschreven, dus ik besta wettelijk niet.' Grinnik ik als ik bijna een vraagteken in zijn hoofd zie staan. 'Oh, oke. Maar dan kun je je naam eigenlijk ook veranderen, toch?' 'Heb ik eigenlijk al een soort van gedaan.' Voordat hij me gaat vragen wat mijn eerste naam was verlos ik hem uit zijn "lijden". 'Mijn volledige naam is zeg maar te deftig en het zijn er ook te veel voor mijn doen, dus had ik op mijn 10e bedacht dat ik Rebel wilde heten en niet langer, Rosa Elizabeth Belleau Erica Lorinde en als je dat zeg maar de eerste letters neemt van alle namen dan krijg je de R van Rosa, de E van Elizabeth, de B van Belleau, de E van Erica en tot slot de L van Lorinde, dus R.E.B.E.L..' 'Past ook wel bij je.' Grinnikt hij. Ik geef het een stoot met mijn elleboog tegen jn arm. 'Gedraag je een beetje, anders zet ik je ook uit huis.' En niet veel later liggen we allebei in een deuk. Ik ben in iedergeval blij dan Ivan en ik kunnen lachen om ons verleden. Het is dan ook al gebeurt en niet meer terug te draaien, maar dan kun je het beste er niet meer om treuren.
Want verleden heb je en toekomst moet je maken.

"Als de duivel je blijft herinneren aan je verleden, dan moet er iets goeds in de toekomst zijn wat hij niet wil dat je ziet."

Nogmaals sorry, voor het lange niet updaten. Maar hier in iedergeval een nieuw deel. Laat alsjeblieft weten wat je ervan vind of als je denkt, dit lijkt me wel leuk om in dit boek te zien dan mag je het me altijd laten weten! En zoals jullie waarschijnlijk al hebben gelezen is de naam geworden, Ivan! Dus @irisxedsheeran nogmaals bedankt! Dag mensjes van het goede leven!!❤️

Uploaded: 28 Juli 2018.