La Bella Dama

Kabanata 1

Kabanata 1

"Ayoko na dito sa panahong ito! Ang walang kwenta ng buhay ko!" I started shouting.

No family. No friends. Ni walang nagmamahal o nakaka-alala man lang sa akin. My life's worthless. Sana kung ma-ipapanganak man muli ako, 'yung buo na 'yung magiging pamilya ko, maraming kaibigan at mahal ako ng mga tao. Iyong hindi ko kailangan na maabot palagi 'yung expectations ng mga tao sa paligid ko.

"I wish to just be gone from this era!" I shouted again. Kanina pa ako sigaw nang sigaw dito sa cliff. Wala naman kasing makaka-rinig sa akin dito at wala rin akong pakialam kung mayroon man.

Siguro 'yung mga bathala, gods and goddess-but who am I kidding? Who believes in such things like that anyway? It's all just myth. Kalokohan. Walang gano'n sa totoong buhay.

"Hoy! Kung may nakikinig man na bathala ngayon! Pakinggan mo ako! Ha! Listen to me! Gusto ko ng buong pamilya! Mga kaibigan! A new freaking life! Ayoko na dito! Ayoko na sa panahong ito! Gusto ko nang umalis dito!"

Gabing-gabi na, pero ano? Ito at nandito pa rin ako sa labas. Ipinapahanap man lang ba kaya ako ng tatay ko? Malamang, hindi. Kasi, sino ba naman ako? Wala lang naman ako sa kanya. Hindi naman ako mahalaga.

I'm only just Maria Yrratia Alejandre. There's nothing special about me. Siguro ito lang ang espesyal sa akin: anak ako ng isang heneral sa bansa ng Pilipinas.

My father's a soldier.

Ni hindi ko nga maintindihan! Malaya na ang Pilipinas, 'di ba? Kaya nga may Independence Day! Kada-12 ng June! Kaya nga pinag-aaralan namin sa lintik na Philippine History subject 'yon! Kasalanan talaga 'to ng mga sinaunang tao, kung pinagkaligtas ligtas ba naman nila ang Pilipinas nang mainam, edi sana hindi ganito. Hindi sana sundalo 'yung tatay ko, wala sana siyang kailangang protektahan na mga tao. Wala sana siyang kailangang protektahan na bansa!

"I hate the present! I hate the future and most of all, I hate the past! I hate history! Ayaw na ayaw ko sa Philippine History na 'yan!" my voice echoed.

"Talaga?"

Halos atakihin ako sa puso sa boses na narinig ko mula sa likod. Kaagad akong napatingin sa tao na nasa likuran ko. Boses 'yon ng isang lalaki! Dahan-dahan ay nakita ko ang mukha niya. Oh, holy shit... he looks like an angel!

"Ayaw mo rito? Ayaw mo rin sa future? At mas lalong ayaw mo sa past? Kung ganoon, saan mo gusto mapunta?" he asked.

"Wala!" sagot ko, ngayon ay kinakabahan na.

Sino ba kasi 'to?! Kahit pa gwapo siya, hindi pa rin siya ligtas ano! Malay ko ba kung kidnapper siya o kung anong modus man niya 'yan! Mamaya member pa ng budol-budol gang 'tong gwapong 'to! We'll never know, no! Sabi nga nila, don't trust strangers.

"Tinawag mo ako..."

Nanlaki iyong mga mata ko. Seriously? Niloloko niya ba ako?

"Ano'ng-"

He cut me off. "Nasigaw ka, hindi ba? Ako si Bathala, ako ang tinawag mo," he took one step closer to me.

I took one step back.

"Ano?! Are you kidding me?!" I asked, my heart beating wildly inside my chest. Baka mamaya kung ano ang gawain niya sa akin! Ayoko pang mamatay!

Umiling siya at mas lumapit pa sa akin. Umatras naman ulit ako ng isa palayo.

"Don't you dare come near me!" I warned him.

Ngumiti pa siya lalo sa akin. "Go on, wish anything. Tutuparin ko ang kahit ano mang magiging kahilingan mo."