Benim gibiydi. Sanki benim gibi konuşuyor, benim gibi gülüyordu. Benim gibi dokunuyordu şarkılar ona. Sevdiğim şarkıları dinliyordu. Bazen anlatmak istiyordu içindekileri, konuşamıyordu. Susmak istese susturamıyordu. Çocuk diyordum ona. Çünkü karşı koyamıyordu davranışlarına. Benim gibiydi. Ne dediğini bilmiyordu çoğu zaman. Ama hiç de çekinmiyordu. Kimi zaman çok konuşuyor, hiç de çekilmiyordu. Yine de güzeldi benimle. Ben katlanırdım da ona, o neden dayanamadı bana bilmem. Oysa sadece benziyordum ona. Şimdi yaptığım her davranışta geçiyorum aynanın karşısına, o gibi izliyorum kendimi. Çünkü benziyoruz biz.
