Anlamıyorum? Neden erkekler güzel kızlardan hoşlanırlar ki ? İlla bi erkekle çıkmak için güzel mi olmak gerekir. Bence gerekmez. Güzel olmayan kızlar ölsün o zaman.
Ha bu arada Gülnihal ben. Zengin bir ailenin kızıyım. 19 yaşında, esmer ela gözlü bir kızım. Hani şu erkeklerin genellikle uzak durduğu kızlardan. Sinir oluyorum şu erkeklere. Şimdi size başından beri yaşadığım olayları anlatıcam.
Güzel bir gündü. Güneşli bir hava vardı dışarıda. arkadaşlarla buluşmak için üst kata çıktım. Ha bu arada evimiz 3 katlı. Yukarı çıktığımda annemle babamı karşımda gördüm. Annem üzgün üzgün bana bakıyordu. Anneme gülümsedim ve babamda söze başladı.
"Seninle konuşmam gerek Gülnihal."
"Evet baba seni dinliyorum."
"Biz annenle düşündük ve seni evlendirmeye karar verdik."
Şok olmuştum yıkılmıştım. Nasıl olabilirdi ? Ben daha büyümedim üniversiteye girmek için hazırlanıyorum. Evlenmek nedemek ya!! Birden gözlerim dolu dolu babama cevap verdim.
"Baba sen be dediğinin darkındamısın."
"Evet farkındayım hafta sonu yemeğe çıkacağız sizde tanışırsınız."
"Hayır bana ben evlenmiyorum!!"
"Ben evleniyorsun dediysem evlemiyorsun hanfendi!"
Ağlayarak odama çıktım. Kapımı kitledim ve yastığa gömdüm kafamı. Hıçkıra Hıçkıra ağlıyorudum. Nasıl olurda beni tanımadığım bir çocukla ayrıca bu yaşımda evlendirirler?! Bide hafta sonu yemeğe çıkıcakmışız o çocuğun ailesiyle yemeğe çıkacakmışız. Yaa gerçekten inanamıyorum. Hala ağlamaya devam ediyordum. Sonra uyuya kalmışım. Uyandığımda sabah olmuştu. Üstümü değiştirip aşağıya indim. Bizimkiler kahvaltı yapıyorlardı. Masaya oturdum ve babam konuşmaya başladı.
"Uyandığına sevindim yemeği bugüne aldık 6'da hazır ol."
"Gerçekten harika." dedim ve masadan kalkıp odama çıktım.
Odama çıktığımda yatağımı üstünde kıyafet ve birde ayakkabı duruyordu sonra hizmetçimiz Buse (gerçi onu ablam gibi görüyorum) içeri girdi merabalaştıktan sonra Buse
"Babanız bu kıyafetleri akşam giymeniz için gönderdi."dedi.
"Ah ne hoş kefenim mi yoksa akşamki kıyafetim mi bilemedim."
"Aman efendim azınızdan yer alsın. O nasıl söz öyle!"dedi
"Boşver Buse neyse sen çıkabilirsin."
"Peki efendim." Dedi ve odadan çıktı Buse. Ah negüzel ne güzel resmen zorla evlendiriliyorum. Şu hale bak ya!
Gözümde iki damla yaş süzüldükten sonra hazırlanmaya başladım. Saat 5 buçuktu. Babam geldi ve "Hazırsan çıkalım." dedi bende "Hazırım." dedim soluk bir sesle. Sonra arabaya bindik. Şoför bizi lüks bir lokantanın önünde indirdi altı üstü bir yemek yiğeceğiz. Ne gerek vardı ki bu kadar masrafa?
İçeri girdik sonra üst kata çıktık üst katta bir masaya yaklaştık masada oturan iki kişi vardı. Ne hoş evleneceğim zübbe ortalıklarda yoktu. Sonra masadaki Hanımefendi konuşmaya başladı.
"Ah Gülnihal'ciğim küçüklen de güzeldin şimdi dahada güzel olmuşsun."
"Teşekkür ederim." dedim. Demek daha öncesindede tanıyorlarmış bizi. Sonra kayınpederim söze atıldı.
"Affedersiniz bizim oğlan hemen şimdi gelir." dedi.
Babam "Önemli değil Mehmet bey"
Sonra merdivenlerden tatlı mı tatlı yakışıklı mı yakışıklı bir çocuk çıkıyordu. Ahh be sen neden daha önceden karşıma çıkmadın derken çocuk bize doğru yaklaştı be bizim masaya oturdu. Sonra kayın validem konuşmaya başladı.
"İşte Can'da geldi." Neyy!! Bu çocuk benim evleneceğim çocuk mu? Adıda Can mış. Bomba üstüne bomba. Sonra annem söze girdi.
"Maşallah oğlunuz pekte yakışıklı çocukmuş." Can'da söze girdi.
"Evet öyleyimdir." Ahh kendini beğenmiş zübbe!!
Sonra ben söze atladım.
"Ne zaman kalkacağız baba duvarlar üstüme üstüme geliyor!"
"Otur oturduğun yerde!! Adamın asabını bozma."
Gözlerim doldu ve masadan kalkarak hızlıca aşağı indim dışarı çıktım ve yere oturdum. Ağlamaya başladım. Sonra o Can denen çocuk geldi ve yanıma oturdu. Beni teselli edeceğini sandım ama
"Boşuna ağlama seninle evlenmeyeceğiz."dedi ve arabasına atlayıp gitti
Allah'ım nedir bu başıma gelenler ya
ARKADAŞLAR HIKAYENİN YENI BÖLÜMÜ EN KISA SÜREDE SIZLERLE OLA OLACAK. :))
