Random Stories

Story 1 : Letter

It's been 2 years...

Since the last time, I saw you smile.

Sa ngayon, di ko tuloy maiwasang alalahanin sa kung paano kita unang nakita at nakilala.

At sa paglipas ng panahon, nakuha kong magtiwalang muli at di inaasahang magsimulang umibig.

In starting my High School Life, I choose to transfer to another University. Sabi ko kasi kay Mom mas prefer ko ang pagiba ng School para new ambience namn. And bagong makakasalamuha, even though hindi ako yung tipo ng mahilig makisalamuha sa iba. I prefer to do things alone, pero hindi namn ako ganto dati. Siguro dahil sa pangiiwan ni dad? Idunno. Basta I always feel na kapag naattouch ako sa iba, in the End iiwan din nila ako.

Kung titignan para sa isang lalaki masyado itong madrama. Pero lalaki ako at diko tlga maiwasang iyon ang nararamdamn ko.

But, I never thought, na sa pag lipat ko. May taong magiging sobrang malapit sa kin, nasanay kasi akong, ako lang. Simpleng usap, tapos. I never had  friends maniwala man kayo o hinde. Dahil wala akong itinuturing na kaibigan.

First Day in High School, sa pag kakatanda ko . Maaga ako naihatid ni mommy from my new school that's why nakatambay ako nun sa may garden ng school,  while waiting na mag uwian yung mga pang umaga.

At sa kasamaang palad, ayun ako napagbuntunan nung mga bully sa school. Limang silang estudyante,puro lalaki and I think Mga junior high school lang din sila.

Pinalibutan nila ako, ang saying some stuff that I didn't bother to listen. Puro mga pambubuyo lang naman ang sinasabi nila. Wala akong pake sa kanila, kaya ayun patay malisya ako kunwari di ko sila nakikita.

Pero mukhang napansin nila yun kaya nainis sila, bigla nalang ako kinuwelyuhan nung pinaka matangkad sa kanila at halos masira ang polo ko nun. Sabi nya wag daw ako mag angas lalo na bago lang daw ako, matuto daw akong lumugar. Pero ako tiningnan ko lang sya sa mata, pero sa loob loob ko gusto ko na syang sapakin. Pero dahil tinuruan ako ng manners ni mommy hindi ko yun gagawin. Hindi ako makikipagbasag ulo sa mga tulad nilang walang kwenta, bat di nalang kasi atupagin ang pagaaral mas pinili pang mambuyo ng kapwa mag aaral.

Pero bigla nalang nun dinunggol nung kamao nya ang mukha ko. Hindi pa namn iyon sapak pero may pwersa na doon, atsaka nya ako pabatong binitawan. Sisipain na nya sana ako ng biglang may babaeng sumigaw ng pangalang Harold. Sigaw na naninita. Siguro ayun ang pangalan ng nangbubuyo dahil agad itong kumaripas ng takbo kasama yung mga tropa nyang gunggong.

Nagaalala namang lumapit sakin yung babae. Tinanong pa kung okay lang daw ba ako. May ginagawa ba daw yung mga yun sakin . O kung ano ano pa. Pero tiningnan ko lang sya, yung tinging walang pake. Mi hindi nga ko nagpasalamat sa kanya. Basta ko nalang syang tinalukuran at umalis doon. And few minutes passed naguwian din sa wakas.

Pumunta nako sa classroom ko and waited for my other classmates to come. But unexpectedly,  nakita ko ulit yung babae kanina. At pumasok sa classroom at saka umupo sa tabi ko mismo! Hindi ko alam kung aware ba syang ako yung kanina o baka nag kataon lang na trip nya umupo sa upuan sa tabi ko. But hindi dun na tapos yun ng bigla syang humarap sakin ng may nakapakagandang pagkakangiti. At inabot ang kamay sabay sabing...

"Hi! Ako nga pala si Smyle, ikaw anong pangalan mo? Akalain mo yun classmate pala tayo. Pero... okay kalang ba tlga? Hindi kaba nasaktan tlga kanina bigla mo kasi akong tinalikuran doon e. Pero wag kang magalala naireport ko na sa office yung about doon. Grabe tlga yun mga walang pinagbago"

Sabay ngiti uli. Halos hindi ako nakasagot sa gulat at dederetsong pananalita nya. Pero mas pinili ko nalang na wag syang pansinin. And in the whole time wala syang ibang ginawa kundi ang masayang makitungo sa akin. Laging nakangiti at kahit diko sya pinapansin tuloy parin  sya gusto nyang sabihin at gawin.