Ecem o gün 8 yaşına girmişti. Doğum gününün kutlanmasını cok istiyordu. Ama annesi kızına durumlarının yeterli olmadığını ve başka bir zaman kutlayacaklarını söyledi. Ecemin annesi çok sakin, ama babası bir o kadar sinirli ve tembeldi. Ecem babasının yanına gidip:
_ babacığım bana ne zaman temiz kıyafetler alacağız?
_ ecem! Hiçbir zaman almayacağız.
Ecem biraz üzülmüştü sınıf arkadaşlarının çok güzel kıyafetleri vardı. Ama babasina da fazla ısrar etmek istemedi. Akşam oluyordu. Bugü yemekte bulgur pilavı vardı. Ecem bu yemeği çok sevmez ama aç kalmamak için yiyordu. Yerken de aklına annesinin sözü " bunu bulamayanlar da var halimize şükret " gelirdi. Ecem yorgun olduğundan uyumak için izin istedi. Babası:
_ Annene sofrayı toplamasına yardım et sonra ne halin varsa gör.dedi.
Ecem annesine yardım ederken:
_ anne babam neden böyle davranıyor ? Sanki beni hiç sevmiyor?
_ biliyorsun kizim baban her zamAn öyle. Zaten bir ışte de çalışmıyor. Komşulardan allah rızası için bir şeyler istiyoruz.
Ecem uyumak için odasına gitti. Haftaya okullar açılacaktı. Bunun için hayal kurmaya başladı. Zaten 2 dk sürmeden uykuya daldı.
