When Lights Out

„Bliżej prawdy"

W chwili kiedy Penelope leży nieprzytomna na podłodze, próbuje się dodzwonić do niej Elise.
Niestety telefon leży na krawędzi podłogi a przepaści na parter, gdzie jest dziewczyna.
Wtedy matka nagrywa się jej na pocztę mówiąc:
- Cześć Penny, wszystko dobrze? Muszę jeszcze załatwić pare spraw na mieście i do godziny będę w domu. Buziaki.- kobieta kończy nagrywać rozmowę i rozłącza się.
Życie Penny jest zagrożone. Od jakiegoś czasu nikt się nie zjawił w domu.
Nagle, ktoś otwiera drzwi od domu. To Logan.
Kiedy wchodzi do domu od razu zauważa swoją siostrę leżącą na podłodze. Podbiega do niej i krzyczy:
- Penny,Obudź się! O Boże, nie zabieraj mi kolejnej osoby z rodziny! Chłopiec dzwoni szybko na pogotowie. Podaje przez telefon  wszystkie potrzebne informacje i czeka .5 minut później przyjeżdża pogotowie. Zabiera dziewczynę do szpitala, a chłopiec dzwoni poinformować mamę o sytuacji, która się wydarzyła. Matka po telefonie syna jedzie szybko do szpitala. Jest bardzo poddenerwowana. W tym stanie nie powinna prowadzić samochodu!
W końcu przyjeżdża tam. Widzi córkę podpiętą do aparatury i kroplówki. Elise podchodzi do doktora zajmującym się jej córką pyta:
- Panie doktorze, co z moją córką? Jak się czuję?
Najprawdopodobniej spadła z piętra. Na szczęście nie ma nic połamanego ,tylko ma lekko stłuczoną rękę.
- Całe szczęście- Elise wzdycha z ulgą.
- Czy mogę do niej wejść
-Tak, ale tylko na chwile.- mówi kobiecie po czym odchodzi.
Córciu, dobrze, że dalej jesteś z nami.
Jeszcze co nie pochowaliśmy ojca, a tu taki wypadek... nie zostawiaj mnie samej z Loganem. Sama se nie poradzę.- mówi Elise do córki. Dziewczynka jest niestety nieprzytomna.

W tym czasie dziewczyna ma sen:
Penny rysuje na kartce dom, a przy nim stoją rodzice, ona i jej brat. Kiedy kończy prace nad swoim dziełem idzie do toalety. Gdy wraca, na kartce zastaje wycięte ciało od ojca.
Penny sądzi, że nie jest sama w pokoju i ktoś ją obserwuje tylko nikogo nie ma w domu...
Biegnie włączyć światło, zamyka drzwi z pokoju . Nagle w pokoju robi się ciemno, a przed Penny pojawia się właśnie ona- Diana.
Sen się kończy.
W szpitalu na łóżku, dziewczyna zaczyna krzyczeć i wiercić się.
- Kochanie co się dzieje?halo! Niech ktoś mi pomoże!- woła kobieta. Nadbiega lekarz i jakaś pielęgniarka. Próbują jakoś uspokoić dziewczynę, a wręcz ja obudzić. Dobijają ją do łóżka i trzymają. Elise jest zaskoczona stanem Penelope. W pewnej chwili uspokaja się. Otwiera pomału oczy.
- Mamo..., ona chce nas skrzywdzić...- mówi Penny.
- Kto chce nas skrzywdzić?
- Kobieta. Ta co była w nocy w moim pokoju...
- Kochanie, Diana mi mówiła, że nigdy nie była w waszym pokoju.
- A kiedy ona znowu przyjdzie?
- Ona u nas zawsze jest w domu, można by stwierdzić, że ona u nas mieszka.
- Mamusiu, niech ona do nas nie przychodzi,
ja z Loganem się jej boimy.
- Porozmawiam z nią o tym.- kończy Elise i głaszcze córkę po głowie.
- Musze wracać do domu, jeszcze dzisiaj przyjdzie do ciebie ciocia Anna.
- Mhmm dobrze. Papa mamusiu.
- Pa kochanie.- mówi Elise i śle całusa  córce. Penelope robi tak samo i macha do swojej mamy. Po wyjściu mamy ze szpitala, dziewczynka z zasmuconą miną zaczyna wpatrywać się w okno. Pogoda jest bardzo kapryśna. Jest zimno, wietrznie i pada deszcz. Krople deszczu padają mocno na okna, że słychać je na korytarzu. Penny odrywa wzrok od szyby. Dziewczyna nie ma co robić, nie ma z kim porozmawiać, a na dodatek jest bardzo głodna. Wtedy niespodziewanie wchodzi kucharka szpitalna. Przyniosła obiad.
- Dzień dobry, nalać pani zupy? - pyta.
- Tak, poproszę. Umieram z głodu.- wtedy energicznie wstaje z łóżka i przysiada przy niewielkim stoliczku.
- Proszę bardzo, smacznego.- mówi kobieta i kładzie przed przed twarzą dziewczynki.
- Kiedy Penelope spogląda w głąb talerza, odechciewa jej się jeść.
- Fuj! Jak to śmierdzi!- zatyka nos i odsuwa talerz od siebie. Nie ma co się dziwić, przecież to szpitalne jedzenie....