FORGOTTEN♥

CHAPTER 2.2 (Their Date)

(picture ni Kyle sa gilid)

Kyle's POV

I saw Loraine. He's with someone. I know she's already happy, and I can feel it. Matagal tagal ko na rin siyang sinusundan, pero ngayon ko lang nalaman na may boyfriend na siya. 1month na akong nakabalik pero hindi ko alam kung paano ko ipapaalam sa kanya. I asked my mom and dad na wag munang ipaalam kahit kanino, kahit sa parents ni Loraine. Tingin ko kasi, galit siya sakin.

Anyways, I am Kyle Martin. I was Loraine's bestfriend. Magkababata kami since bestfriends ang parents namin. Lumaki kami ng halos sabay dito sa Pilipinas. The only problem is that, nagkahiwalay kami ni Loraine. I have to go to states because of studies. But before, we made a promise to each other. Na kapag nagkita na ulit kami, liligawan ko siya, magiging kami at magpapakasal. Pero sa nakikita ko ngayon, imposible ng mangyari pa yung pangakong yun. Pero hindi ko naman siya masisisi eh. 7 long years akong nawala, ni hindi ako nagparamdam sa kanya. I think it's my fault. And now, heto ako ngayon...tinitingnan ang babaeng mahal ko na may kasamang iba, masaya habang ako nasasaktan.

Nakita kong hinalikan nung lalake si Loraine. I felt my heart shuttered into pieces. Pero, ang mas kinagulat ko ay nung napalingon sa direksyon ko si Loraine. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya umalis na lang ako. Ayokong makita niya ako, pero nakita niya pa rin ako. Sana lang hindi niya ako namukhaan. Lumabas ako nung bar, sumakay sa kotse ko at umalis.

I went back home. Sinalubong ako ni Mom.

"So, nakita mo ba siya?" ~ tanong niya.

"Yes Mom." ~ sagot ko.

"How is she?"

"She's fine, and happy...with someone else." ~ naramdaman kong nanikip ang dibdib ko habang sinasabi ko yun. Nakita kong medyo nagulat si Mom. Aware kasi sila dun sa promise namin ni Loraine, even Loraine's parents. Niyakap niya lang ako.

Unti-unting pumatak ang luha ko pero syempre pinunasan ko kaagad. Iniisip niyo bang bakla ako? HAHA. Hindi. Nasasaktan lang talaga ako. At wala akong pwedeng ibang sisihin kung hindi ang sarili ko. Kung hindi ko lang siguro pinutol ang communication namin, eh di sana ngayon kami yung magkasama. Hayy.

Loraine's POV

I was shocked nung hinalikan ako ni Vinz. Pero nawala ako sa focus nung may nakita akong pamilyar na tao sa malayo. Masyadong madilim dun kaya hindi ko masyadong nakita ang mukha niya. Pero alam ko, at sigurado ako kung sino ang lalaking yun.

FLASHBACK:

"Aalis ka? Iiwan mo ako?" ~ sabi ng batang si Loraine sa isang batang lalaki, habang umiiyak.

"No. I won't leave you. Babalik naman ako eh. Pagbalik ko may dala akong madaming chocolates at sabay nating kakainin yun."

"Please just stay. I don't want chocolates. It would make my tooth ache." ~ she's still crying. At sa bawat pagpatak ng luha niya, pinupunasan ito nung batang lalaki.

"Haha. Alright. I'll just give you lots of teddy bears."

"All I want is...you."

"Hahahaha. What a very nice joke! Hahahaha. You make my tummy ache. Hahaha!" ~ a part of him wanted to believe that that it's true. Loraine hugged him very tight while crying. The boy was shocked.

"I'll miss you Loraine. Can you wait for me? I promise I'll be back. It won't take long. When I came back, I'll court you...I'll give you lots of flowers. We'll be like those couples we used to watch in TV. And then we'll get married. Just promise me, you'll wait."