Yavaş adımlarla yürümeye devam ettim… Binanın tepesine tırmanmaya başladığımda insanlar intihar edeceğimi falan düşünmüş olmalılar ki bir çığlık attılar… Haklı olduklarının söylemeliyim sonuç olarak tırmandığım yer New York’un en yüksek binalarından biri olan Empire State binasıydı. Zamanlamayı ayarlayıp kendimi aşağı bıraktığımda kopan çığlıklar muazzamdı. Yarasa paraşütümü açtım ve sevimli görünen gereksiz ara sokaklardan birine inişimi yaptım…
Pislikler genelde böyle sevimli ve beni tiksindiren sokaklarda yaşıyorlardı lanet olası piç kuruları… Hayaletler, Vampirler, Kurt adamlar, Cadılar… VE benim hayranlığımı kazanmış ırk Piroilter.. onlar saf ırk kesinlikle ölümsüzler bu yüzden işimi zorlaştırıyorlar. Bütün bu ucubelerin yaratıcısı onlar diyebilirim. Onları sadece kendi ırklarından bir öldürebilir. Bu da benim işimi zorlaştırıyor zaten ya.. İçlerinde korkunç bir yaratık yatıyor. Bu yaratık belli dönemlerde insan formunda olan Piroiltin canavara dönüşmesini sağlıyor. İnsan formunda ki Piroitler de pisliğin teki zaten içlerinde ki o yaratıktan bir farkları yok her kuşağın ve her ailenin milyonlarca keşfedilmemiş ve yeni bir özel güce sahip olması da var tabi..
Babam evimizde onlardan birine dönüştüğünde on altı yaşındaydım. Okuldan döndüğümde annem kafası koparılmış ve vücudundan geriye sadece kafası kalmış bir şekilde köşede yerde yatıyordu. Babam beni gördüğünde saldırma pozisyonuna hazırlandığında kapının yanında duran siyah av tüfeğini aldım ve ateş etmeye başladım. Onu öldürüşüm böyle gerçekleşti. Ben mi yo ben Piroilt değilim ben bir melezim.. İşim mi o da dünyada ki tüm ucubeleri Avlamak.
