My First Love Story With A Badboy

Chapter 25 "FORGIVENESS"

"Anak . Okay ka lang ba ?" Tanung ni mamang sa akin

"Mamang .. aakyat na po ako sa kwarto "

DANNY POV **

umakyat na ako sa kwarto .. Bakit ganeto ang pakiramdam ko ? Bakit kahit saan ako pumunta , Laging may problemang sumasalubung sa akin .. kung sa school naman ako pupunta , Isipin ko pa lang ang mararamdaman ni Richard nasasaktan na ako ...
Kung sa lumang building naman ako mag lalabas ng hinanakit , Naalala ko si brent at ang mga sinabi nya ... Gustuhin ko mang pumunta sa Park at maglibang ang kaso ?? Andun ang masasayang memories ko , kasama si brent ... At ang pinaka masakit isipin na dito sa mismung bahay na uuwian ko.. Ang may Pinaka Malaki akong Kinakaharap na Problema ..

"Bakit ? Ang hirap ng sitwasyun ko ... "

Napasandal na lamang ako sa higaan .. Ni hindi ko na magawang magpalit ng Uniforme  . Abala ang isip ko sa pag iisip ng mga sulusyun sa problema ko ..

*toktok*

"Danny , Anak ? Papasok si mamang huh ?"

Dahil hindi naka lock ang pintuan . Nakapasok na si mamang sa kwarto ko ..

"Anak , alam kong madami kang gustung itanung .. Sige anak ' malaya kang mag tanung ng kahit anu " at tumabi si mamang sa tabi ko ...

Dahil nadin hindi napigilan ng mga luha ko sa mata .. napaiyak na lamang ako kay mamang ..

"Huhuhuhuhu.. mamanggg "

Niyakap ko si mamang ng mahigpit at tyaka huminga ng malalim , kailangan ko ng lakas ng loob para mag tanung .. para mabawasan ang mga tanung ko , na hindi ko malaman ang mga kasagutan ...

"Mamang .. bakit kailangan nyo akong i set up para sa kasal na wala akung ka alam alam ?!"tanung ko kay mamang na nakatingin lang sa akin ..

"Anak . Alam kong sa ngayun hindi mupa maiintindihan ang mga sasabihin ko kaya .. "

"Pwes ! Ipa intindi nyo po sa akin ! Ng maintindihan ko ! Kung bakit ako kailangang maikasal!!?"  At lumayo ako kay mamang ,

"Anak . Naalala muba nung sabihin ko sayung ' wag kang lalapit oh pupunta man lang sa lumang building ??"

Tumango na lamang ako kay mamang ...

"Mga bata pa lang kayu ni kuya mo .. sa lumang building nayan kami kumukuha ng pang araw araw natin  .. Nagka sosyo kami sa negosyo ng Bestfriend ko at sinwerte tayo maging ang kaibigan ko .. nakapundar tayo ng mga gamit , bahay , mga lupa , at napag aral ko ang kuya mo sa sikat na university dito sa lugar natin .. at kasabay din ng swerte sa buhay ang pagdating ng kamalasan anak " napatigil ng kaunti si mamang ng makita kong magpunas sya ng luha ..

"Mamang .. anu pung sumunod na nangyare ??"

Matapos mag punas ng luha .. nginitian naman ako ni mamang at tyaka nya muling ipinag patuloy ang pag kukwento ..

"Nasunog ang lumang building anak .. at dahil dun gumuho ang lahat lahat sa atin .. yung karangyaan na tinatamasa natin date .. napalitan ng kahirapan ..kung saan saan ako lumapit para humingi ng tulong ganun din ang papang mo .. pero wala ! Wala ni isang tumulong !"

"Pero ?  Paano po tayo naka bangun ? Okay naman ang pamumuhay natin ngayun aa mamang ??"

"Walang ibang tumulong sa atin kundi ang best friend ko anak ."

"Yung sinasabi nyo pong kasosyo nyo sa negosyo sa lumang building ??"

"Oo anak . Tinulungan nya tayo ' kaya tayo naka ahon ahon sa kahirapan .. "