SİMİT PARASI

22 1 0
                                    

Giderken;

Fermuarı bozuk bir bavula anılarımı,

Kapağı kırık bir kavanoza umutlarımı,

İğnesi paslı bir şırıngaya duygularımı,

Altı delik bir poşete de doldurdum gurur kırıntılarımı.

Muavin: "Hepinizi otobüse alamam abi" deyince.

Ben de ne yapayım, bindirip yolcu ettim sadece onları.

Geriye kalan bir yırtık ceketim ve ceplerinde de şaşırtıcı bir şekilde;

Çocukluktan kalma biraz mutluluk vardı,

Biraz da dadandığım dut ağacından kalma diz yarası.

Açlıktan, 20 kuruşa ikisini de eskiciye sattım.

Ama onlar bile etmedi bir simit parası... [D.D]

Adını Şiir KoydumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin