Adını Şiir Koydum

YILLANMIŞ BİR ŞARAP GİBİ

Akşamdan kalma olarak uyandım yine bu sabah.

Dağılmış etrafa içki şişeleri,

Kaybolmaya yüz tutmuşum aralarında.

Ne toplamak geliyor içimden onları,

Ne de hiç içmemek.

Tıpkı sen gibi, senin gibi…

Senide öyle sevmedim mi?

Ne senden vazgeçebildim ne de seni sevebilmekten.

Yıllanmış bir şarap gibi…

Ortak o kadar çok yanınız var ki;

İkinizde beni sarhoş edebiliyorsunuz.

Hani bu arada can sıkıntısına da iyi geliyorsunuz.

Moralim bozuk olduğunda ikinizden biri hep yanımda.

Sen yokken tek sevgilim,

Sen varken tek dostum her zaman başucumda.

Yeri geliyor kendimi yeri geliyor seni görüyorum dibinde.

Bu yüzden dibe vuruyorum, gündüz gece.

Bunu sakın yanlış anlama,

Amacım sırf seni göreyim diye…

Beni ansızın bırakıp gitmeyecektin.

Seni senden sonra çok aradım.

Ne seni bulabildim o ıssız gecelerde,

Nede karanlık gündüzlerde beni teselli edecek birini.

Dostlar bu günler içindir de mi?

Artık vazgeçtim kendimden,

Hükümsüzdür bu beden.

Eğer bir gün rastlarsan ona,

Bil ki artık o ben değilim.

Bundan sonra ben;

Şişenin dibine vurmuş ve

O dipte de seni arayan,

Sensiz bir serseriyim… [D.D]