SEHUN'S POV
Nandito kami ngayon sa rooftop ng school. Doon ko kasi nacorner si Luhan kahapon matapos ang habulan namin. Nagustuhan ko yung pwesto kaya dito ko na napiling tumambay.
"Uy! Joke lang yun bro! Wag ka na magalit..."
Hindi ko siya pinapansin ngayon. Bahala siya! Makapagsabi ng 'baba' eh. It hurts! IT HURTS MORE THAN WHEN MY CHIN TOUCHES MY NECK!
"Ikaw nga eh, sinabihan mo akong buto't balat..." Luhan.
Ay! Oo nga no? Ako nga pala nanguna. Ehe-ehe-ehe.
Tumingin ako sa kanya, but still yung mukha ko naka-pokerface. Lalaruin ko muna siya. HUEHUEHUE!
"So gantihan pala yung gusto mo?"
"Hindi naman sa ganun. Tsaka, Joke nga lang yun diba? Kaya sorry na!"
So, Ano na Sehun? Tatapusin mo na ba ang pagpapanggap mo o hindi?
Maya maya pa, pumunta siya sa harap ko at lumuhod. Yung mga kamay niya naka-praying position. LUH! ANONG KAGAGUHAN TO?!
"LAHAT GAGAWIN KO PARA MAPATAWAD MO LANG AKO..." Luhan.
Oh-key... Mukhang may idea na ako kung anong gagawin ko sa kanya. Hahaha!
"Talaga lang ha?"
"Oo naman! Ayoko magkaroon ng kaaway. Nakakapagpabagabag."
Wow naman pre! Ang lalim nun! Nalulunod ako...
"Sure ka?"
Tumango siya na parang batang sabik na sabik makakuha ng candy.
"Sige. Sabi mo yan ha?"
"Oo! Kahit ano!"
"Gusto ko... TUMALON KA MULA DITO HANGGANG BUMAKSAK KA SA GROUND FLOOR! HAHAHAHAHA!"
Haha! Of course! Joke lang yun. Una kong kaibigan sa Stateplains mamamatay dahil sa akin? NO WAY!
"S-Sige..." sabi niya na may malungkot na boses.
SHIT! MUKHANG TOTOTOHANIN NIYA! HALA!
Nagsimula na siyang maglakad papuntang ledge at itinaas ang mga kamay na parang nag-uUP oblation.
"Paalam, Sehun..."
H-HINDI MAARI TO!
LUHAN'S POV
"Paalam, Oh Sehun..."
Kung ito lang talaga ang paraan para mapatawad niya ako sa pagsabi ko sa kanya ng 'baba', gagawin ko.
So, I took a deep breath and closed my eyes.
"Paalam, Universe..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"WAG!!!"
Just as I planned.
