Kalemimin bitip tüketmeye ilhamısın sen.Bıktırmayan yazdırdıkca yazdıransın sen.
Sen busun işte. Sürekli birseyler yaptiran ama yapmayan, sen sadece busun.
Acı çektirmeyi seven çektırdikce daha cogunu bekleyen.
Sevmek bu mu ?!
Ben mi cok yanlış anlamışım ve yaşamışım sevmeyi yoksa sen mi ?!
Ya da biz hep mi bir hataydık ?
İşte biz buyuz sevdigim.Hep bir olasılık ihtimal üzerinde yaşayan iki insaniz biz.
Fark ettin mi her denemem de "ya da , ama , fakat" bunlarla dolu bizim sayfalarımız hatalarımız bu yüzden işte.
Biz hatayı en başında yaptık be sevdiğim. Basında yaptığımız gibi sonunda da anladık biz bunu.
Ama gerçekten sondu.Bizim icin sondu."biz" yoktuk artık.AMA SOL YANIM HEP VARDI SEVDIGIM.
