Korna seslerini işittiğim sırada dudağımdaki ruju silmekle meşguldüm. Hazırlanalı yarım saat olmuştu ve sıkıntıdan henüz paketinden dahi çıkarmadığım rujlarımı deniyordum. Asla kendi paramla makyaj malzemesi almazdım, sevgililerim alırdı. Ne zaman ihtiyacım olsa herhangi birinin teklifini kabul ederdim. Ah, bu cidden çok eğlenceliydi.
Kırmızı ruju dudaklarımdan tamamen sildikten sonra vişneli dudak kremimi kullanıp telefonumu ve paramı arka cebime tıkıp dışarı çıktım.
Arabalardan pek anlamasam da karşımda duran arabanın pek ucuz olmadığını anlamıştım. Cidden bir arabaya fazla para harcamanın mantığını anlamıyordum, ucuzundan farklı olan ne işlevi vardı ki yani, ikisi de seni bir yerden bir yere götürüyordu işte.
"Gelmeyi düşünüyor musun yoksa izlemeye devam mı?" saçma düşüncelerimin dağılmasını sağlayan Gürkan'ın camı indirip bana seslenmesi olmuştu. Sesine aşinaydım, aynı bar masasında yan yana oturmuşluğumuz dahi vardı, buna rağmen nasıl daha önce hiç adını öğrenmediğimi bilmiyordum.
"Seni ilgilendirir mi ne yaptığım?" diye sordum, apartmanın girişindeki merdivenleri inerken.
"Başa mı dönüyoruz?"
"Biz hep böyleydik, Gürkan."
Arabanın ön yolcu koltuğunda yerimi aldığımda anında gaza basmıştı. Ara bir sokakta bu hız ne kadar sağlıklıydı, bilemiyordum.
Uzun bir sessizliğin ardından Gürkan seslice nefes alıp saçmalamaya başlamıştı.
"Senden daha çok şey giyinmeni beklerdim," sırtımı kapıya yaslayıp ona dönerek oturdum ve sorarcasına tek kaşımı kaldırdım. "Açık."
"Aslına bakılırsa, sadece canım sıkıldığında öyle giyinirim," diye söylendim. "Yani, açık."
"Spor ayakkabın olduğunu bile sanmıyordum."
"O kadar zaman aynı mekandaydık ve hiç mi fark etmedin?"
"Pekala, olabilir." istemsizce gözlerimi devirip önüme döndüm. Ön yargılı piçten başka bir şey değildi.
Ama, hey, bu onla arkadaş olamayacağım anlamına gelmezdi.
_
ŞİMDİ OKUDUĞUN
julela 'texting
Short Story"her fırsatta yüzüne vuracağım. önce sövdün kimse seni almaz dedin sonra sen koştun diyeceğim" _ 17518
