5:14 Last Page

Page 14

GIANNA RAE STEPHEN

"Yes?" Tumango ako.

"Di nga? Yes as-ing yes na yes! Oo?" Sa halip na mahiya ako sa reaksyon ay mas natawa pa ako. Sobrang laki ng ngiti nya, hindi na nga makita yung mga mata nya.

Wala naman sigurong masamang bigyan sya ng chance di ba? Hindi naman ibig sabihin nun ay kami na agad di ba? It just a chance. I guess some people deserve to have that.

"Oo, yes na yes nga!" Sigaw ko. Tumakbo naman sya palapit sa akin. Ang sinakop ng mga kamay nya ang mukha ko.

Lalong naghiyawan ang mga manonood. Pero wala akong paki as long as I'm happy. Masaya ako na binigyan ko sya ng pagkakataon. Pagkakataon para mas makilala namin ang isa't isa.

"My wifey....wala ng bawian ha. Akin ka lang"

Pinagdikit nya ang noo namin bago ito halikan. Pumikit ako at ninamnam ang bawat sandali.

Something that I need to treasure. Some things I don't regret doing.

***

"Kanina pa tayo lakad ng lakad saan ba talaga tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya. Nagkibit balikat lang naman sya. Naglalakad kami ngayon sa hindi ko malamang lugar.

"Basta malapit na tayo" Sabi nya at lalong hinigpitan ang hawak sa kamay ko. Chansing to ah!

Matapos ang pagkahaba haba naming paglalakad ay nakarating narin kami sa isang Art Gallery. What are we doing here? Hindi ko talaga maintindihan ito paminsan.

"Hindi pa ako tapos ipakilala ang sarili ko wifey"

"Huh? Anong ibig mong sabihin? Sayo ba ito?" Turo ko sa Gallery. Tumawa naman sya bago umiling.

Sa halip na sagutin ako ay hinila na nya ako papasok. Ilang hakbang pa lamang ang nagagawa ko ay napatigil na agad ako. What the hell is this place?

"What do you think?"

"Im..speechless? What is all this?"

"This...this is my exhibition. I'm also a photographer. You see I take all the pictures here" Tama kayo. This place is full of photos. But it's not ordinary photos. Makikita mo sa pictures yung gusto nitong ipahiwatig. Kuhang kuha lahat ng anggulo. The theme is about poverty. May mga batang natutulog sa daan, meron ding namumulot ng basura, at kung ano ano pa.

"Kieron this is amazing. You have a gift to create such beauty like this" Ginantihan nya ako ng isang malaking ngiti.

Muli kong nilibot ang mata ko. Nakakamangha talaga. Mas lalo akong nahuhulog nito. Pinapakita nya sakin kung sino at ano. Ibig sabihin lang noon ay pinagkakatiwalaan nya ako. I have to trust him too. I have to let him know me too.

"Nung umaga pa ito naganap. Hindi kita naisama. Sorry"

"It's fine at least I got a chance to see it" Hinarap ko sya, tinitigan sya ng maigi. Totoo na ba talaga ito? It's too good to be true. "Kieron, thank you for doing this. Thank you for making me smile. Thank you for being there"

"Anything for you my wifey, anything" He sincerely said looking straight to my eyes.

We stayed like that for a minute trying to feel the moment. There is no awkwardness between us. It's a good thing though.

"Let's go, may isa pa tayong pupuntahan" yaya na nya sakin.

"Seriously? Hindi pa tayo tapos. Gaano ka dami ba trabaho mo. May bukas pa kaya"

"Sira, magpapasalamat lang ako kay lord kase binigay na nya yung matagal ko ng hinihiling" Ginulo pa yung buhok kaya napa irap ako. Malay ko ba! Eto na naman sya hinila ako. May malapit na simbahan pala dito hindi ko man lang napansin.

Dirediretso lang sya hanggang sa pinaka una. Nagsisimba pala ito. Hindi halata ah. Sa wakas umupo narin kami. Nakita ko naman na pumikit sya at hinawakan ang kamay ko. Napangiti naman ako sa ginagawa nya. This guy keeps amusing me. I didn't expect him to be like this.

Naalala ko tuloy yung bata sa panaginip ko. Kung sya man iyon o hindi wala na akong paki. I will accept all his flaws. Kung ano man sya, masama man o hindi. I will choose to accept, trust and love this guy beside me.

"Salamat talaga Lord. You're the best ang bait mo sakin" rinig ko pang dasal nya. Hindi sya sobrang masaya nyan ha. Ilang saglit ay nagmulat nadin sya. Tapos na atang magdasal. Ako din nagpapasalamat kay God. Thank you for giving me this guy.

I look at him and smile "My Hubby" as I call him.

"Let's go home hubby"

"I'm home as long as I'm with my wifey"

"I know, you're my home too. But we really need to go home na. Magsasara na daw yung simbahan 9 pm na kaya" Parehas naman kaming natawa. Nawala na kase sa isip namin ang oras.

"Ay shit haha. Let's go wifey" tumayo na kami and we walk holding our hands together. 

"Thank you talaga Lord" narinig ko bulong pa nya. Haha ang kulit din talaga nito. Hinalikan pa yung kamay pag kasabi nya nun.

Nakauwe na rin kami sa wakas. Nakakapagod din pala yung ginawa namin. Kumain na kami ng dinner sa labas kaya nasa kanya kanya na kaming kwarto. Naka pag linis na rin ako ng katawan at nagpapaantok na. Sobrang pagod talaga ako. Unti unti na papikit ang mga ko.

"Wifey!!!" Napabangon naman agad ako. Putek naman oh. Problema nito.

"Oh bakit ba? Tutulog na ako e!" Inis ko sabi.

"Ah e..kurutin mo nga ako" Hindi na ako nagalinlangan. Kinurot ko agad sya.

"Aray!" Daing nya.

"Ano ba kase yun sobrang inaantok na talaga ako?"

"Wala akala ko kase panaginip lang lahat sige good night wifey" kamot ulo nyang paliwanag. Bago pumasok sa kwarto nya.

Hindi ko alam kung maiinis o matatawa ako sa sinabi nya. Ang lakas talaga ng topak nun. Aish. Nawala tuloy yung antok ko. Paano kung panangip nga lang lahat? Wag naman sana. I'm planning on staying for good. Ayoko ng umalis pa sa tabi nya. I will be happy when I'm with him. Im happy to be with my Hubby. I will stay for him.

***
Iyaangelalala ♥♥♥

PAGE 14.